Βασίλης Θανόπουλος: Καλησπέρα, είμαι ο Βασίλης Θανόπουλος και σας καλωσορίζω σε ένα νέο podcast του LGBTQI+ Voice Up: Project Greece. Το Voice Up είναι ένα πρόγραμμα που στοχεύει στην ενδυνάμωση της φωνής της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και στην ευαισθητοποίηση σχετικά με τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει καθημερινά. Η θεματική με την οποία θα ασχοληθούμε σήμερα είναι η ισότητα στο γάμο. Από τις διεκδικήσεις και τους ομόφυλους γάμους στην Τήλο το 2008 μέχρι το σύμφωνο συμβίωσης και το πόρισμα της επιτροπής για την Εθνική Στρατηγική Ισότητας των ΛΟΑΤΚΙ, ελάχιστα βήματα έχουν γίνει προς την ισότητα στον γάμο στην Ελλάδα. Καλεσμένος στο σημερινό μας podcast είναι ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος, δημοσιογράφος και πρώτος εκπρόσωπος τύπου του ΑΚΟΕ, με τον οποίο θα μιλήσουμε για την ιστορία αυτού του πάγιου αιτήματος της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, που δυστυχώς ακόμη και σήμερα δεν έχει ικανοποιηθεί. Γρηγόρη, να σε καλωσορίσουμε σε αυτό το podcast. Θέλω να ξεκινήσουμε λίγο γενικά, να προσπαθήσουμε να οριοθετήσουμε αυτό που λέμε ισότητα στον γάμο. Τι εννοούμε όταν λέμε ισότητα στον γάμο;
Γρηγόρης Βαλλιανάτος: Να μου επιτρέψεις να… χαρώ με την έννοια ότι λες «ένα πάγιο αίτημα». Ομολογώ ότι δεν ήταν πάγιο αίτημα, διότι στην αρχή του Big Bang μάς φαινότανε πάρα πολύ μακρινό. Βέβαια, η ισότητα αν θέλεις σαν όρος, σαν έννοια ήταν εκεί πάντοτε. Για να πούμε στους ανθρώπους που δεν είναι συνηθισμένοι με την ιστορία αυτού του Απελευθερωτικού Κινήματος Ομοφυλόφιλων Ελλάδας, που ξεκινάει τα τέλη του ‘70 και συνεχίζεται μέχρι τις αρχές του αιώνα αυτού σε διάφορες βερσιόν, η πρώτη ανάγκη του κινήματος ήταν να ακουστεί. Υπάρχουμε. Υπάρχουμε «στο περιθώριο», έτσι λεγόταν τότε ο χώρος, underground, οι περιθωριακοί τύποι. Εξάλλου, η αναφορά σε ομοφυλόφιλους γίνεται με όρους κακοποιητικούς: τοιούτοι, αδερφές, πούστηδες…
Βασίλης Θανόπουλος: Όλο αυτό.
Γρηγόρης Βαλλιανάτος: Ναι, όλο αυτό. Άρα η πρώτη ήταν να εκφραστούμε και να μας δείτε ότι υπάρχουμε και δεν είμαστε τέρατα κλπ. Βέβαια, συνέπεσε η κύρια δημοσιότητα με τον HIV/AIDS, μας πήγε χρόνια πίσω… Έτσι, λοιπόν, η πρώτη ανάγκη που εκφράστηκε ήταν ότι υπάρχουμε, θέλουμε ισότητα στο νόμο, στην εκπαίδευση, στην οικογένεια κλπ. κλπ. Και το πακέτο ήτανε ένα: αρκετά χρόνια αργότερα —και φαντάζομαι θα το πούμε με άλλες ερωτήσεις αλλά…— είναι όταν στην Ευρωπαϊκή Ένωση αναπτύχθηκε μία φιλοσοφία να ζητήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση σαν τέτοια από τις χώρες να κάνουν κάτι. Και αν θέλεις, έχει σημασία βέβαια, θα πούμε για τον γάμο αλλά το σύμφωνο συμβίωσης, αντίθετα με ό,τι νομίζει ο κόσμος, είναι οι εκτός γάμου ρυθμίσεις. Έτσι αναφέρεται στην ευρωπαϊκή νομολογία και καμιά φορά γίνεται αυτό το λάθος. Και άρα, η Ευρωπαϊκή Ένωση ζήτησε από τις χώρες-μέλη να λύσουν το θέμα της σχέσης μεταξύ των ομόφυλων ζευγαριών εκτός γάμου. Κι έτσι προέκυψε το σύμφωνο συμβίωσης. Εμείς νομίζουμε ότι είναι ένα…
Βασίλης Θανόπουλος: Έχει μεγάλο ενδιαφέρον αυτό που λες, γιατί υπάρχει πολύ το επιχείρημα «ωραία, αφού έχετε σύμφωνο συμβίωσης τι τον θέλετε τον γάμο;».
Γρηγόρης Βαλλιανάτος: Ακριβώς. Εκτός από το γεγονός ότι αντικειμενικά, οντολογικά είναι πολύ διαφορετικά πράγματα. Όμως, να πούμε και κάτι άλλο το οποίο ήταν συγκινητικό για μας που κάναμε όλη αυτή τη δουλειά με το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο: πρώτη φορά το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο στη σύνθεσή του και με αφορμή αυτή την υπόθεση είπε ότι η σχέση αυτών των ανθρώπων είναι οικογένεια.
Βασίλης Θανόπουλος: Πολύ σημαντικό.
Γρηγόρης Βαλλιανάτος: Που σημαίνει ότι υπάρχει οικογένεια. Καταρχήν, οικογένεια είναι μια επανάσταση για την νοοτροπία των ανθρώπων, γιατί η ομοφυλοφιλία ήταν ένα σπορ πίσω από τους θάμνους, ας πούμε. Που δε λέγαμε το όνομά του, που είναι κάτι που γίνεται που είναι κακό, αλλά είναι γενικά ένα πράγμα διαφορετικό από τη σχέση των ανθρώπων, από την αγάπη, από την πιστότητα κλπ. Κι έτσι περνάμε σε μια άλλη κατηγορία. Αλλά στην πραγματικότητα, το σύμφωνο συμβίωσης είναι μία νομική ρύθμιση για τις σχέσεις ανθρώπων εκτός γάμου.
Βασίλης Θανόπουλος: Ωραία, αν προσπαθήσουμε να το οριοθετήσουμε λίγο χρονικά, πότε θα λέγαμε ότι μπαίνει στην ατζέντα της κοινότητας;
Γρηγόρης Βαλλιανάτος: Αρχές του αιώνα. Ονομαστικά. Κι ομολογώ ότι ένας άνθρωπος που επέμενε αρκετά ήταν ο Νίκος Χατζητρύφωνας από τη Θεσσαλονίκη. Αλλά τότε τα κινήματά μας είχανε κατάλογο θεμάτων και πήγαιναν στα κόμματα και προεκλογικά κάθε φορά, κάθε φορά τα ρωτούσανε για όλα τα θέματα, αλλά και επιμέρους σε διάφορες συζητήσεις/συνεντεύξεις.
Βασίλης Θανόπουλος: Ωραία, ένα ερώτημα τώρα, λίγο προβοκατόρικο. Θεωρείς ότι η Ελλάδα είχε ευκαιρίες παλιότερα να αναγνωρίσει τα ομόφυλα ζευγάρια, στα πλαίσια μιας νομικής αναγνώρισης όπως είναι ο γάμος;
Γρηγόρης Βαλλιανάτος: Λοιπόν, είναι μία πολύ καλοσυνάτη ερώτηση, από έναν αυθεντικά καλό άνθρωπο!
Βασίλης Θανόπουλος: (γέλια)
Γρηγόρης Βαλλιανάτος: Η Ελλάδα είχε πάρα πολλές ευκαιρίες. Και θα πούμε κυρίως την πρώτη που με ενδιαφέρει και συνήθως την ξεχνάμε. Αλλά το θέμα είναι ότι δεν είχε τη βούληση. Δεν είχε τη βούληση όμως στοιχειοθετημένα. Για μένα η πρώτη ευκαιρία ήταν το 1982, με τον Νόμο 1250, που θέσπισε τον πολιτικό γάμο στην Ελλάδα… «για τα ετερόφυλα ζευγάρια» (γέλια). Να πούμε, όμως, για την ιστορία ότι αυτό είναι λάθος. Είναι λάθος να το εξηγούμε έτσι. Ο Αριστόβουλος Μάνεσης είναι ένας συνταγματολόγος —δεν είναι πια μαζί μας, εξαιρετικός, bi,— ο οποίος μου έλεγε εκείνα τα χρόνια —εννοώ τώρα το ‘80— ότι «είμαι στην επιτροπή που κάνει το νέο αυτό νόμο και αυτόν το νόμο τον κάνουμε έτσι, που όταν θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου θα μπορούμε να παντρευτούμε και εμείς».
Βασίλης Θανόπουλος: Ένα παραθυράκι, δηλαδή…
Γρηγόρης Βαλλιανάτος: Πρόσεξε, δεν είναι παραθυράκι. Είναι μια λεωφόρος, γιατί ο νόμος… Καταρχήν, να πούμε ότι ο πολιτικός γάμος στην Ελλάδα είχε ψηφιστεί πολύ αργότερα από τα άλλα κράτη της Ευρώπης. Άρα είχε κάθε λόγο να είναι σύγχρονος. Να έχει διατάξεις ανεκτικές. Έτσι, λοιπόν, ο Νομοθέτης, αντίθετα από άλλα νομοσχέδια, απέφυγε να αναφερθεί σε γαμπρό και νύφη, σε άντρα και γυναίκα. Που ήταν πολύ λογικό να το πει. Η αναφορά στο νόμο είναι μόνο σε μελλόνυμφους και πρόσωπα.
Βασίλης Θανόπουλος: Κάτι που μας λες ότι έγινε εσκεμμένα.
Γρηγόρης Βαλλιανάτος: Ακριβώς. Αυτό, βέβαια, το «εσκεμμένα» ήταν στο μυαλό κάποιων. Κάποιων άλλων δεν ήταν στο μυαλό. Και να ήταν στο μυαλό κάποιων, θα το καταστρατηγούσαν. Έτσι, λοιπόν, και ενώ έχει κυλήσει τόσο πολύ νερό στο αυλάκι, και ενώ με αφορμή τους γάμους της Τήλου, το Εφετείο, τον Άρειο Πάγο και τώρα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, χρειάστηκε ο Άρειος Πάγος επιτέλους αυθεντικά να ερμηνεύσει την αδυναμία της πολιτείας να συμμορφωθεί με το γράμμα του νόμου 1250, έριξαν τα μούτρα τους και προσέφεραν στο κοινό μία ηλίθια δικαιολογία, που είναι ότι η γνώμη του νομοκανονικού Μοδεστίνου είναι ότι «γάμος είναι ένωση ανδρός και γυναικός». Τι μας ενδιαφέρει εμάς ο Μοδεστίνος;! Και για ποιο λόγο το ελληνικό νομικό σύστημα, τον 21ο αιώνα, να επικαλείται έναν νομοκανονικό που δεν είναι καν Ορθόδοξος, που δεν είναι καν σε σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση και με τον πολιτισμό μας κάτι σύγχρονο; Όμως, αυτή είναι η περιπέτεια —θα πούμε τις άλλες εξηγήσεις, ας πούμε να δώσουμε ένα glimpse: Εκκλησία.
Βασίλης Θανόπουλος: Θα πρότεινα να πάμε στο 2000 και το σύμφωνο συμβίωσης, πάλι για τα ετερόφυλα ζευγάρια.
Γρηγόρης Βαλλιανάτος: Τότε, λοιπόν, υπάρχει αυτή η οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς τα κράτη, «με το έναν ή τον άλλο τρόπο, ρυθμίστε τη σχέση μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών εκτός γάμου». Γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση είχε μέχρι τότε πει ότι «δεν θα μπω να πω: κάντε πολιτικό γάμο». Θα πω «βρείτε ένα τρόπο να είναι νόμιμες οι σχέσεις των ομόφυλων ζευγαριών, δε θα σας πω εγώ τι είδους, όμως το σύμφωνο συμβίωσης, ας πούμε, κάντε το». Και βλέπουμε ότι το σύμφωνο συμβίωσης είναι κάτι ευρύ. Βέβαια, για να γελάσουμε λίγο, το σύμφωνο συμβίωσης ήταν ένας τρόπος που τα κράτη θέλησαν καταρχήν να νομιμοποιήσουν τις σχέσεις των ομόφυλων ζευγαριών. Δηλαδή, ενώ είχαν τους γάμους, σου λέει «βάλε και αυτό για να…». Εδώ, επειδή επαναλαμβάνω δεν ήθελε η πολιτεία, κανένα κόμμα δεν ήθελε η αριστερά μπορεί να ήθελε, αν ήθελε θα το έχει κάνει, εντάξει είχε δυσκολίες, θεωρητικά ήθελε. Να είμαστε δίκαιοι. Οι άλλοι θεωρητικά δεν ήθελαν, το θεωρούσαν τραγικό, όπως και την τεκνοθεσία, την υιοθεσία ή την παιδοθεσία, όπως θες. Το θεωρούσαν τραγικό. Γιατί; Γιατί δεν μας σέβονται. Όταν σέβεσαι μία κατηγορία ανθρώπων, έναν άνθρωπο, τον σέβεσαι από το πρωί μέχρι το βράδυ, από τη μέση και πάνω κι από τη μέση και κάτω, μέσα-έξω κλπ. Άρα, λοιπόν, δεν ήθελαν. Όμως, όταν η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας αναγκάστηκε να πει ότι, πάει στα κομμάτια, θα κάνουμε ένα σύμφωνο συμβίωσης, από την αρχή κι ενώ είμαστε όλοι έτοιμοι να χαρούμε αφού λέει η Ευρωπαϊκή Ένωση «βρείτε έναν τρόπο», αυτοί πήρανε έναν θεσμό που έγινε κυρίως για τα ομόφυλα ζευγάρια, το σύμφωνο συμβίωσης, και το κάνανε μόνο… Δηλαδή, ήτανε μια πρόκληση, μια άθλια πρόκληση. Εκεί να πούμε ότι καμιά φορά την ιστορία τη γράφουνε και άνθρωποι. Ο Υπουργός Δικαιοσύνης που ήταν αρμόδιος για τη σύνθεση αυτού του σχεδίου νόμου ήταν ο Σωτήρης Χατζηγάκης, ο οποίος ήταν ένας κεντρώος πολιτικός, και στην έξαλλη συνάντηση που είχαμε μαζί του…
Βασίλης Θανόπουλος: Έξαλλη!
Γρηγόρης Βαλλιανάτος: Έξαλλη, έξαλλη. Θυμάμαι ήταν και η Ειρήνη, ήτανε… Έξαλλη. Μας είπε: Ακούστε, θα το κάνω με ένα τρόπο που να μπορέσετε να πάτε —έτσι, όπως στο λέω!— στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και ενδεχομένως να κερδίσετε. Δηλαδή θα το κάνω με ένα τρόπο “striking” ρατσιστικό, σε εισαγωγικά. Και του λέω, γιατί; Και μου λέει: εάν δεν το κάνω καθόλου, δεν θα μπορείτε να πάτε, δεν θα έχετε νομική βάση, «έγινε αυτό, πάμε». Εδώ ήταν ή κάτι τέτοιο ή θα έπρεπε να εξαντλήσουμε τα ένδικα μέσα που θα έπαιρνε πάρα πολλά χρόνια —ούτως ή άλλως πήρε πολλά χρόνια, αλλά θα έπαιρνε πιο πολλά ακόμα. Έτσι, λοιπόν, να του το καταλογίσουμε κι αυτό, μας έδωσε τη δυνατότητα. Και τότε ο Καρατζαφέρης στη Βουλή είπε «το καταλαβαίνω αυτό που κάνετε», κι αυτός έξαλλος, καταλάβαινε τι γινόταν κι έλεγε: Θα πάει ο Βαλλιανάτος με τους φίλους του στο δικαστήριο και θα το κερδίσει! Μιλάμε τώρα 15 χρόνια… (γέλια)
Βασίλης Θανόπουλος: Πάντως, και στις 2 περιπτώσεις, βλέπουμε πάντα να μη δίνεται το δικαίωμα στα ομόφυλα ζευγάρια, να μη δίνεται οποιαδήποτε μορφή αναγνώρισης της σχέσης αυτών των ζευγαριών, αλλά πάντα είναι σαν να αφήνεται ένα περιθώριο για το μετά.
Γρηγόρης Βαλλιανάτος: Διευθυντή μου, πρόσεξε να δεις κάτι. Η ελληνική πολιτεία δε θέλει να διατυπώσει την ισοτιμία, την ισότητα και τον σεβασμό προς την έμφυλη κοινότητά μας. Δε θέλει. Σύρεται και δε θέλει. Κατά καιρούς, όταν είναι στις καλές τους κάνας-δύο πολιτικοί μπορούν να κάνουν κάνα τσαλίμι αλλά δεν θέλει. Αν ήθελε θα έκανε πάρα πολλά πράγματα. Και κυρίως θα έκανε αυτό που είναι τώρα…
Βασίλης Θανόπουλος:. Κι όταν το κάνει το κάνει με πλάγιους τρόπους.
Γρηγόρης Βαλλιανάτος: …η σεξουαλική εκπαίδευση, ας πούμε, ή θα μπορούσε τουλάχιστον να συνεννοηθεί με την Εκκλησία σε σχέση με τον κακοποιητικό, μισαλλόδοξο, περιφρονητικό λόγο…
Βασίλης Θανόπουλος: Αχ, μεγάλη ιστορία.
Γρηγόρης Βαλλιανάτος: …τον οποίο και δεν μαζεύει και δε διατυπώνει την αντίρρησή της. Κι αυτό είναι ακόμα μέχρι σήμερα. Έτσι, λοιπόν, εφόσον δεν θέλει, κι εφόσον όλη η ενημέρωση κι η γνώση των ανθρώπων για τη σεξουαλική ταυτότητα και τον προσανατολισμό βασίζεται σε δοξασίες, στον Άγιο Παΐσιο, στη διδασκαλία του Αγίου Παύλου και σε κάτι τέτοια, καταλαβαίνεις ότι αυτά είναι βάσει ρατσισμού θεσμοθετημένα. Δεν είναι επιχειρήματα αυτά. Δηλαδή, πώς να σου πω, δεν έχουν σχέση ούτε καν με την βιολογία ούτε καν με τη νομική ούτε καν με την ιατρική. Γιατί, όταν ξεκίνησε όλη αυτή την ιστορία, καταρχήν ξεκίνησε σε επίπεδο μαγείας, άρα οι ομοφυλόφιλοι δεν είναι σατανιστές, ας πούμε. Μετά πέρασε στο θρησκευτικό το οποίο δεν έχει λυθεί. Το νομικό και το ιατρικό όμως έχουν λυθεί, πολλά χρόνια. Δηλαδή, έχεις και αυτή την απόφαση, που εγώ καμιά φορά γελάω, που λέει: δεν είστε τρελοί. Βγήκε από «εγωδυστονική διαταραχή» στων ψυχιάτρων την ιστορία, και βεβαίως νομικά άρχισε όλη αυτή η αλληλουχία νικών.
Βασίλης Θανόπουλος: Ωραία, τώρα που ανέφερες και το νομικό κομμάτι, αφού μιλάμε για την ισότητα στο γάμο, δεν γίνεται να μην κάνουμε μία αναφορά στο 2008, όπου εκεί συμβαίνει, κατά τα δικά μου μάτια, κάτι μαγικό. Έχουμε, στην ουσία, τους πρώτους γκέι γάμους —ας μου επιτραπεί ο όρος— στην Ελλάδα. Εσύ ξέρω ότι ήσουνα μάρτυρας.
Γρηγόρης Βαλλιανάτος: Gay και lesbian, ας πούμε.
Βασίλης Θανόπουλος: Ναι. Gay και lesbian, γκέι με την έννοια του…
Γρηγόρης Βαλλιανάτος: Να σου πω όλο το σκηνικό. Όταν διαπιστώνουμε ότι το σύμφωνο συμβίωσης δε θα μας συμπεριλαμβάνει…
Βασίλης Θανόπουλος: Του 2000.
Γρηγόρης Βαλλιανάτος: Ναι, κάνουμε ένα πολιτικό συμβούλιο —στο ΑΚΟΕ πάντα, έτσι;— και λέμε ότι θα πρέπει να αντιδράσουμε, θα πρέπει κάτι να κάνουμε. Οπότε ανασύρουμε από την ιστορική μας μνήμη ότι ο Αλέξης Τσίπρας είχε πει στην Πλατεία Κλαυθμώνος, ως υποψήφιος δήμαρχος, ότι: εγώ αν εκλέξουμε τοπική αυτοδιοίκηση —γιατί ο γάμος γίνεται από τους δημάρχους, και ο νόμος που εμείς λέγαμε ότι θα μπορούσε να το κάνει κι οι άλλοι λέγανε ότι δεν θα μπορούμε να το κάνουμε ισχύει από το ’82! Κανένας δήμαρχος δε σκέφτηκε από το ’82, δεν τόλμησε, δεν, δεν. Οπότε πήγαμε στην Κουμουνδούρου —ήταν ο Αλαβάνος τότε πρόεδρος— και τους λέμε «αυτό λέτε». Αποφασίστε, λοιπόν, να το κάνετε. Αφού έγιναν εκλογές, ο Αλέξης Τσίπρας δε βγήκε, αλλά άλλοι από τον ΣΥΡΙΖΑ —αλλιώς λεγόταν τότε, Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου—, βγήκανε και λέμε ορίστε. Μας είπαν, βέβαια, γιατί κι αυτοί είναι ξύπνιοι, ότι «έχουμε βγει σε συνεργασία και δεν μπορούμε να υποχρεώσουμε και τον άλλον», αλλά ήταν 7 Δήμοι στην Ελλάδα που ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ μόνος του. Και τους λέμε, εδώ είμαστε. Αυτοί οι 7, θυμάμαι ήταν διάφοροι γύρω από την Αττική. Και διαπιστώσαμε ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν μπορούσαν, το φοβόντουσαν. Κι εκεί έγινε μία ρήξη. Βγάλαμε δελτίο τύπου, «απάτη του ΣΥΡΙΖΑ» κλπ. Και απ’ ό,τι καταλαβαίνω και το εκτιμώ εκ των υστέρων, ρίξανε τα μούτρα τους οι άνθρωποι, βρήκανε μόνοι τους —Συριζαίοι— τον Δήμαρχο της Τήλου που ήταν ΠΑΣΟΚ…
Βασίλης Θανόπουλος: Α, έτσι έγινε η επικοινωνία.
Γρηγόρης Βαλλιανάτος: Βέβαια, η οικογένεια Καμμά με το όνομα. Ακόμα υπάρχει, κραταιά στην Τήλο. Βέβαια, ο Αλιφέρης είναι μια ξεχωριστή προσωπικότητα. Είναι συγκλονιστικό αυτό που λέει, κι ευτυχώς το έχουμε και στον φακό. Ήταν πολύ, πολύ ευχάριστη η έκπληξή μας όταν πήγαμε εκεί. Γιατί ήταν μια καταδρομική εκστρατεία, με φόβο, τη νύχτα, να μη μας πιάσει η αστυνομία, το λιμενικό, γιατί μας είχαν επικηρύξει περίπου ο Υπουργός Δικαιοσύνης. Οπότε είπε ότι «είναι άνθρωποι οι οποίοι μου ζήτησαν ότι θέλουν να γίνουν συγγενείς» και διαβάζει μέσα στο τυπικό που πάμε στο Δημαρχείο, κλεινόμαστε και διαβάζουμε την ευχή —μόλις βγει ο ήλιος, για να ισχύει κιόλας (γέλια)—, λέει: όχι δικαιούστε, υποχρεούμεθα εμείς να σας δώσουμε αυτή τη δυνατότητα. Κι ευχαριστούμε για τη δυνατότητα που έχουμε αυτή. Τον καταράστηκε όλο το σύστημα της Δωδεκανήσου…
Βασίλης Θανόπουλος: Ένας χαμός μετά. Ωραία, ας έρθουμε τώρα… Εντάξει η ιστορία του 2015 με το σύμφωνο συμβίωσης…
Γρηγόρης Βαλλιανάτος: Το ’08 λέω εγώ.
Βασίλης Θανόπουλος: Το ξέρω, το ξέρω, απλώς κάνω πέρασμα.
Γρηγόρης Βαλλιανάτος: Και θέλω να σου πω επίσης, ευχαριστώντας τους 4 αυτούς ανθρώπους —δυστυχώς οι δύο δεν είναι μαζί μας πια, η Όλγα Μαρί κι η Ευαγγελία— ήταν πάρα πολύ δύσκολο να πάρουνε αυτή την απόφαση οι ίδιοι, γιατί δεν ήταν ότι θα έκαναν ως πρωτοπόροι ένα γάμο, που ήτανε δικαίωμά τους, αλλά ήταν αυτό το απίστευτο πακέτο επικοινωνιακής καταιγίδας που θα έπεφτε στο κεφάλι τους (και έπεσε στο κεφάλι τους) και έπρεπε να είναι προετοιμασμένοι και έπρεπε τουλάχιστον να το ξέρουν, γιατί δεν ήταν άνθρωποι που είχαν μία ιστορία out and about, ότι εγώ κλπ. κλπ. Ας πούμε, σκέφτομαι τον Θέμη που ήταν κι ένα πιτσιρίκι! Ο Τσαμπρούνης, βέβαια, είχε λαλήσει λίγο νωρίτερα. Οι άλλες ήταν παλιές καραβάνες. Αλλά δεν ήταν εύκολο παρ’ όλα αυτά.
Βασίλης Θανόπουλος: Μα ήταν πολύ κακοποιητικό.
Γρηγόρης Βαλλιανάτος: Κι η Όλγα Μαρί ήταν πάρα πολύ δύσκολη, και μάλιστα ήτανε —τώρα, εκ των υστέρων το λέμε, κι όχι κουτσομπολίστικα αλλά για να μάθουμε— ένας άνθρωπος πάρα πολύ σεμνός, η Όλγα Μαρί Καρποδίνη. Με την οποία βρεθήκαμε πάρα πολύ λίγες φορές. Ήδη στη νύχτα του γάμου μεθύσαμε όλοι, εξαφανίστηκε, δεν ήταν στο δωμάτιο, την ψάχναμε για να πάμε στον γάμο, δεν ξέραμε πού είναι, είχε γίνει μια καταδρομική κατάσταση να τη βρούμε! Η Ευαγγελία είχε τρελαθεί, αλλά ευτυχώς βρεθήκαμε στο τέλος, όπως ήταν ο καθένας. Ήταν πολύ συγκινητικό κι ήταν και μεγάλη δέσμευση. Εγώ θυμάμαι να προσπαθώ να πείσω αυτά τα παιδιά, ότι: «Παιδιά, είναι κάτι πάρα πολύ σημαντικό, είναι κάτι που θα γράψουν, αλλά πρέπει να το αντέχετε. Και δεν είναι αυτό που γίνεται τώρα, είναι από εδώ και πέρα. Να ξέρετε ότι θα σας συνοδεύει. Για μένα με αγγελούδια, για άλλους με διαβόλους.»
Βασίλης Θανόπουλος: Νά ‘ρθουμε στο τώρα. Τώρα έχουμε ένα πόρισμα μιας επιτροπής που μιλάει για ισότητα. Έχουμε ένα σχέδιο νόμου από την αξιωματική αντιπολίτευση που έχει κατατεθεί, που είναι σε διαβούλευση. Όλα αυτά δημιουργούν ένα κλίμα, μια ατμόσφαιρα. Θέλω να μου πεις εσύ, στο ερώτημα πόσο κοντά είμαστε τελικά σε αυτή την ισότητα στον γάμο;
Γρηγόρης Βαλλιανάτος: Λοιπόν, επειδή μετά Χριστόν πας προφήτης γάιδαρος, και είναι γνωστό πόσο γάιδαρος είμαι (γέλια), νομίζω ότι η πραγματικότητα είναι η εξής: η κυβέρνηση η οποία δυσκολεύεται να κάνει κάτι τέτοιο όμως έχει εκτεθεί, έχει αρχίσει έχοντας το πόρισμα αυτό εδώ και σχεδόν ένα χρόνο πια…
Βασίλης Θανόπουλος: Μιλάμε για την επιτροπή της Εθνικής Στρατηγικής για την Ισότητα των ΛΟΑΤΚΙ.
Γρηγόρης Βαλλιανάτος: Ναι, που το όρισε ο Πρωθυπουργός και έγινε σε συνεργασία με νομικούς και τις οργανώσεις μας. Έχει αρχίσει μία προετοιμασία, ας πούμε, είναι αυτά τα πιλοτικά που κάνουμε για το σεξ, λες και οι άνθρωποι… Έχει αποδειχθεί ότι… Εγώ πιστεύω ότι δεν θα κάνει πολιτικό γάμο πριν τις εκλογές. Πιστεύω ότι θα το κάνει μετά τις εκλογές αλλά μπορώ να πιστεύω ό,τι θέλω. Πάντως δε θα το κάνει πριν τις εκλογές. Θα κάνει όλα τα άλλα, προετοιμάζει τη δημόσια διοίκηση, έχει κάνει ένα σωρό με τις τρανς, με το αίμα και έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα. Όμως δεν έχει πάει στον γάμο, το οποίο είναι περίεργο αλλά τουλάχιστον εγώ νομίζω ότι είναι κλειδωμένο, δεν θα γίνει πριν τις εκλογές. Και θα το έχει ίσως να το κουνάει, να λέει «ετοιμαζόμαστε να το κάνουμε». Ο δε ΣΥΡΙΖΑ, μου κάνει εντύπωση, δεν έχω ακούσει για νομοσχέδιο να είναι σε διαβούλευση ένα χρόνο. Δεν ξέρω τι κοιλοπονάει, προφανώς ο γάμος έχει και παιδιά, ίσως κάτι τέτοιο είναι. Όμως έχει θέσει μια πρόταση, την οποία δεν είχε φέρει όταν ήτανε κυβέρνηση, προφανώς γιατί είχε τον Καμμένο, δεν ξέρω. Αλλά το κλίμα πια είναι υπέρ μας. Θα γίνει αυτό, όλη αυτή η ιστορία έχει βαρύνει και είναι κρίμα που σέρνεται μία αντιπολίτευση επειδή το είπε και δεν το ‘κανε, μία κυβέρνηση η οποία είπε θα το κάνει και δεν μπορεί ακόμα, κοιλοπονάει. Όμως θα γίνει γιατί είμαστε πολλοί, γιατί ξέρουμε τι θέλουμε, γιατί ζούμε στην Ευρώπη και επιτέλους θα περάσει η δικαιοσύνη και η ισότητα.
Βασίλης Θανόπουλος: Και να αναφέρουμε επίσης ότι τα περισσότερα πλέον κοινοβουλευτικά κόμματα, αυτή τη στιγμή έχουν δηλώσει την υποστήριξή της προς την ισότητα.
Γρηγόρης Βαλλιανάτος: Ναι, εκτός απ’ τον Βελόπουλο, φαντάζομαι, και το ΚΚΕ σίγουρα, οι άλλοι στη Βουλή ναι.
Βασίλης Θανόπουλος: Ναι, αυτά τα δύο. Σ’ ευχαριστούμε πάρα πολύ.
Γρηγόρης Βαλλιανάτος: Εγώ. Μπουμπουνιέρες, μπουμπουνιέρες!
Βασίλης Θανόπουλος: (γέλια) Μακάρι, μακάρι να δούμε πολλές. Εμείς θα τα ξαναπούμε την επόμενη φορά με ένα άλλο podcast. Γεια σας.
Το LGBTQI+ Voice Up: Project Greece υλοποιείται από την Homo Evolution με τη συγχρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και με την υποστήριξη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την περίοδο 2021-2022.