Βασίλης Θανόπουλος: Καλησπέρα, είμαι ο Βασίλης Θανόπουλος και σας καλωσορίζω σε ένα νέο podcast του LGBTQI+ Voice Up: Project Greece. Το Voice Up είναι ένα πρόγραμμα που στοχεύει στην ενδυνάμωση της φωνής της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και στην ευαισθητοποίηση σχετικά με τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει καθημερινά. Η θεματική με την οποία θα ασχοληθούμε αυτή τη φορά είναι η ρητορική μίσους και ο κακοποιητικός λόγος προς τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα στη δημόσια σφαίρα, ένα ζήτημα που φαίνεται να προβληματίζει ιδιαίτερα τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, αφού δεν είναι λίγες φορές που πολιτικοί, εκπρόσωποι της εκκλησίας, καλλιτέχνες, δικηγόροι και δυστυχώς άλλοι πολλοί καταφέρονται εναντίον της με πρόσχημα την ελευθερία του λόγου. Καλεσμένος στο σημερινό μας podcast είναι ο Τέλης Ράπτης, ΛΟΑΤΚΙ ακτιβιστής με τον οποίον θα συζητήσουμε για το φαινόμενο της ρητορικής μίσους, καθώς και για τις αρνητικές επιπτώσεις που πολλές φορές έχει τόσο στην καθημερινότητα όσο και στην ψυχική υγεία των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων. Τέλη, καλησπέρα και καλωσήρθες.
Τέλης Ράπτης: Καλησπέρα κι από μένα κι ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση.
Βασίλης Θανόπουλος: Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που σού ‘ρχεται στο μυαλό όταν ακούς τη φράση «ρητορική μίσους»;
Τέλης Ράπτης: Μου έρχονται άπειρα πράγματα στο μυαλό, να σου πω την αλήθεια, και δεν μπορώ να κατατάξω στο οποίο είναι πρώτο και ποιο είναι δεύτερο. Μου έρχονται φράσεις που έχουμε ζήσει τόσο έντονα στη χώρα μας ειπωμένες από εκκλησιαστικά χείλη, από χείλη πολιτικών, από χείλη ανθρώπων που έχουν, δυστυχώς, σε συγκεκριμένα κοινά μεγάλη επιρροή. Μου έρχεται η καθημερινότητα, η ρητορική μίσους στο δρόμο. Μου έρχεται επίσης η ρητορική μίσους από χείλη δημοσιογράφων και από την πένα δημοσιογράφων, πράγματα τα οποία διαχέονται πάρα πολύ εύκολα και γρήγορα προς το κοινωνικό σύνολο και επηρεάζουν κόσμο, συνειδήσεις, τρόπο σκέψης, πολλά πράγματα.
Βασίλης Θανόπουλος: Πόσο συχνά θα λέγαμε ότι ένα ΛΟΑΤΚΙ άτομο καλείται να διαχειριστεί αυτόν τον κακοποιητικό λόγο στην καθημερινότητά του;
Τέλης Ράπτης: Κάθε φορά που θα ανοίξει το Facebook. Κάθε φορά που θα ανοίξει μία εφημερίδα. Κάθε φορά… γενικά έχει γαλουχηθεί με αυτό τον κακοποιητικό λόγο. Το θέμα είναι ότι πολλές φορές νιώθουμε ότι δεν υπάρχει, γιατί το θεωρούμε δεδομένο, δεν του δίνουμε καν σημασία. Δεν έχουμε αντανακλαστικά πολλές φορές να το αντιληφθούμε. Και επίσης έχουμε γεννηθεί μέσα σε αυτό. Είναι σαν το χρυσόψαρο που ζει μέσα σε μία γυάλα. Το χρυσόψαρο δεν αντιλαμβάνεται ότι γύρω του υπάρχει νερό, γιατί αυτή είναι η πραγματικότητά του.
Βασίλης Θανόπουλος: Θα κάνω μία απλή ερώτηση, γιατί είμαστε και οι δύο μέλη μιας ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας. Στο ερώτημα για ποιο λόγο υπάρχει αυτή η ρητορική μίσους, για ποιον λόγο υπάρχει αυτός ο κακοποιητικός λόγος, εσύ τι απαντάς;
Τέλης Ράπτης: Κατάλοιπα του παρελθόντος σίγουρα είναι ένας σημαντικός λόγος ο οποίος υπάρχει. Ένα μίσος γενικότερα προς ό,τι γυναικείο, ό,τι φεμινιστικό και το έχουμε παρατηρήσει πάρα πολύ έντονα αυτό, θα έλεγα, στο παρελθόν, όπου κάθε προσπάθεια φεμινιστικού λόγου είχε ακριβώς τις ίδιες αντιδράσεις με την προσπάθεια για ΛΟΑΤΚΙ ακτιβισμό. Παρατηρούμε γενικότερα ότι στα μάτια πολύ κόσμου, αν κάτσουμε και το δούμε ψύχραιμα και εντελώς από απόσταση, ένα γκέι άτομο —θα φέρω ένα παράδειγμα απλά— υποβιβάζει το αντρικό του φύλο, υποβιβάζει τον άντρα μέσα του. Οπότε αυτό είναι και ένα φαλλοκρατικό στοιχείο της ίδιας μας της κοινωνίας.
Βασίλης Θανόπουλος: Είναι σημαντικό… Βασικά, όσο σκέφτομαι αυτά τα podcast που αφορούν στη ρητορική μίσους, κάνω την εξής διαπίστωση: ότι πολύ συχνά, ο κόσμος αντιλαμβάνεται αυτόν τον κακοποιητικό λόγο όταν αναφερόμαστε σε μία ευθεία επίθεση, σε μία προσβολή ΛΟΑΤΚΙ ταυτοτήτων. Η ρητορική μίσους, όμως, λειτουργεί και ενυπάρχει με διάφορους τρόπους, και πάρα πολλές φορές έμμεσους. Για παράδειγμα, θυμάμαι τότε οι δηλώσεις, τα όσα είχε γράψει ο Αμβρόσιος τότε για τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα είναι ένα σαφές παράδειγμα ρητορικής μίσους. Παρ’ όλα αυτά, ένα άλλο παράδειγμα είναι όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης μέσα στη Βουλή μίλησε για εξωγήινους που συνάντησε στον Υμηττό. Θέλεις λίγο να μου πεις πώς… Δηλαδή είναι σημαντικό μέσα από αυτή τη συζήτηση να αναδείξουμε και πώς αυτή η ρητορική μίσους υπάρχει στην καθημερινότητά μας και με τρόπους που πολλές φορές δεν μπορούμε να την αναγνωρίσουμε.
Τέλης Ράπτης: Υπάρχει ακόμα και στο χιουμοράκι της πλατείας που θα ακουστεί για οτιδήποτε ή θα αφήσουμε να εννοηθεί ότι κάποιος είναι γκέι. Είναι κακό όλο αυτό, πέρα των ατόμων με μεγάλη εξουσία οι οποίοι, βέβαια, δίνουν την αίσθηση νομιμότητας σε κόσμο να εκφράζεται με αυτό το απλό το χιουμοράκι για τον γκέι, τον πούστη, τη λεσβία, το τρανς άτομο και να δημιουργεί χειρότερες συνθήκες ζωής για τα ίδια τα LGBTQI+ άτομα.
Βασίλης Θανόπουλος: Πώς πιστεύεις ότι αυτός ο λόγος επιδρά στην καθημερινότητα ενός ΛΟΑΤΚΙ ατόμου;
Τέλης Ράπτης: Όλα ξεκινάνε από το χιούμορ. Άμα κάτσουμε και δούμε ακόμα και στα πιο ακραία φασιστικά καθεστώτα όλα ξεκινήσανε από ένα απλό χιουμοράκι. Κάνοντας χιούμορ με τη ζωή όχι μόνο του άλλου αλλά μιας ολόκληρης ομάδας, αρχίζουμε και το κατατάσσουμε σ’ ένα επίπεδο κάτω από τον άνθρωπο. Χλευάζοντας αρχίζουμε και το θεωρούμε κάτι λιγότερο από εμάς. Και όσο αυτό συνεχίζεται, μετά γίνεται επιθέσεις, μεταφράζεται σε πολλά πράγματα και ανάλογα σε ποιο σημείο θα φτάσει κάθε φορά. Το ίδιο πράγμα ακριβώς ξεκίνησε ακόμα και με τους Εβραίους —θα χρησιμοποιήσω αυτό το παράδειγμα. Ξεκίνησε από ένα χιουμοράκι, μετά ήτανε το «δε μας πειράζει και να μην είχατε γεννηθεί Εβραίοι», το οποίο ξεκίνησε από χιουμοράκι αλλά συνέχισε λιγάκι στη συνείδηση του κόσμου και αυτό δεν έχει πάρα πολύ μεγάλη απόσταση από το «σας σκοτώνουμε επειδή είστε Εβραίοι». Και έχει αποδειχθεί από την ιστορία.
Βασίλης Θανόπουλος: Ας μιλήσουμε λίγο πιο προσωπικά. Εσύ ως ΛΟΑΤΚΙ άτομο πώς λειτουργείς μέσα σε ένα περιβάλλον κακοποιητικού λόγου; Δηλαδή, υπάρχει κάποιο παράδειγμα πρόσφατο που μπορείς να θυμηθείς που εσύ έγινες δέκτης ενός κακοποιητικού λόγου ή άκουσες ή διάβασες κάτι; Και θέλω να μου πεις και πώς αισθάνθηκες όταν έγινε αυτό.
Τέλης Ράπτης: Κοίτα, πλέον το να διαβάσω ή να ακούσω κάτι ναι, εννοείται, χίλιες φορές. Κάθε μέρα μερικές φορές συμβαίνει. Το να το βιώνω σε προσωπικό επίπεδο, επειδή πλέον έχω χτίσει τις κατάλληλες άμυνες και τον κατάλληλο κόσμο γύρω μου, έχω φροντίσει έτσι ώστε οι φίλοι μου, οι παρέες μου να μην ασκούνε τέτοιον κακοποιητικό λόγο ή όχι σε πάρα πολύ άσχημο επίπεδο τουλάχιστον. Έχω φροντίσει, λοιπόν, να προστατεύσω τον εαυτό μου από όλο αυτό. Το ότι θα διαβάσω, ναι, θα διαβάσω. Το ότι θα έχω συνέχεια τις κεραίες μου σηκωμένες να μπορέσω να καταλάβω τι μας είπε ακριβώς ο ποιητής, επίσης θά ‘χω πάρα πολύ την προσοχή μου σε αυτό. Χρειάστηκε να αντιδράσω αρκετά στο παρελθόν, να πω την αλήθεια, για να με προστατέψω, πριν ακόμα χτίσω ένα τόσο ασφαλές δίκτυο γύρω μου.
Βασίλης Θανόπουλος: Με νοιάζει να μπορούμε να μεταφέρουμε ίσως και κάποιους τρόπους, κάποιους μηχανισμούς στα άτομα που μας ακούνε για το πώς θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν όλο αυτό το κακοποιητικό πλαίσιο μέσα στο οποίο βρίσκονται. Εσύ μου λες για έναν μηχανισμό στον οποίο είναι ένα δίκτυο υποστήριξης από το φιλικό/οικογενειακό περιβάλλον που σε προστατεύει. Λαμβάνοντας υπόψη, όμως, ότι αυτός ο κακοποιητικός λόγος, αυτή η προσβολή της ΛΟΑΤΚΙ ταυτότητας υπάρχει στον δημόσιο λόγο, δηλαδή το ακούμε από πολιτικούς, το ακούμε από εκπροσώπους της εκκλησίας, το ακούμε από δημοσιογράφους, το ακούμε από —πολύ πρόσφατα— δικηγόρους, ποιος είναι, αν υπάρχει, ένας τρόπος προστασίας των ανθρώπων που ακούνε ότι οι ταυτότητές τους κατηγορούνται και βάλλονται καθημερινά;
Τέλης Ράπτης: Τρόπος προστασίας των ανθρώπων είναι όντως να χτίσουμε όλοι ένα προστατευτικό περιβάλλον γύρω μας, στο οποίο θα μπορούμε να απευθυνόμαστε κάθε φορά που θα νιώθουμε άσχημα. Το να μπορούμε να φιλτράρουμε και να μην αφήνουμε να μας επηρεάζει αυτό προσωπικά ψυχολογικά πάρα πολύ άσχημα έτσι να μπορέσουμε να προφυλάξουμε λιγάκι τον εαυτό μας. Όχι ότι θα πετύχουμε κάτι για την κοινότητα με αυτό τον τρόπο, αλλά πρώτα απ’ όλα θα πρέπει να είμαστε εμείς υγιείς για να μπορέσουμε να κάνουμε το οτιδήποτε παραπέρα. Έχουμε δει στο παρελθόν ακόμα και μηνύσεις να γίνονται και να πιάνουν τόπο. Η περίπτωση του Αμβρόσιου που ανέφερες πριν ήτανε κάτι εκπληκτικό, κατά τη γνώμη μου, που ζήσαμε τότε.
Βασίλης Θανόπουλος: Γιατί;
Τέλης Ράπτης: Πρώτα απ’ όλα, ήταν η πρώτη φορά που βρέθηκε εισαγγελέας να κάτσει σε σκαμνί Μητροπολίτη. Αυτό από μόνο του ήταν εκπληκτικό. Η όλη η δίκη συνέχισε να είναι κακοποιητική μέσα σε ένα δικαστήριο το οποίο δεν προστάτευε τα ίδια τα θύματα. Ήτανε… δεν ξέρω καν πώς να το χαρακτηρίσω αυτό. Δεν μπορώ να βρω λέξη. Το τελικό αποτέλεσμα, σίγουρα, της δικαίωσης —που χρειάστηκε να περάσουν τόσα χρόνια, βέβαια, για να έρθει—, στον τρίτο βαθμό νομίζω κιόλας, αν θυμάμαι καλά…
Βασίλης Θανόπουλος: Ναι, στον Άρειο Πάγο.
Τέλης Ράπτης: […] για να καταφέρει να κατοχυρώσει τη συγκεκριμένη απόφαση. Αλλά παρόλα αυτά ήταν ένα πάρα πολύ ηχηρό μήνυμα, ότι ένας άνθρωπος, Μητροπολίτης όπως ο Αμβρόσιος, με το κύρος που είχε, δεν δικαιούται να λέει ό,τι θέλει και υπάρχει κι ένα όριο.
Βασίλης Θανόπουλος: Επειδή είσαι και ακτιβιστής, μετείχες και μετέχεις στις οργανώσεις, αυτό που λέμε ακτιβιστική ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, γιατί είναι σημαντικό να δούμε και τον βαθμό αντίδρασης μίας ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας απέναντι σε αυτό το φαινόμενο, υπάρχουν περιπτώσεις όπου η κοινότητα κατήγγειλε αυτή τη ρητορική μίσους, τον κακοποιητικό λόγο και προσπάθησε να το φτάσεις μέχρι τον δρόμο της δικαιοσύνης; Εκτός από την ιστορία του Αμβρόσιου.
Τέλης Ράπτης: Ναι, είχε υπάρξει και στο παρελθόν. Θυμάμαι έντονα την περίπτωση του Μητροπολίτη Πειραιώς, του Σεραφείμ, ο οποίος για παρόμοιο λόγο και για ανάλογα σχόλια —σχόλια… Άντε, ας τα πω σχόλια— αρνήθηκε ο εισαγγελέας να τον δικάσει και έβαλε την υπόθεση στο αρχείο. Βασικά, αυτό αντιμετωπίζαμε συνέχεια στο παρελθόν, προ Αμβροσίου. Όλα μπαίναν στο αρχείο. Δηλαδή, δεν ξέρω πώς και γιατί ο συγκεκριμένος εισαγγελέας αποφάσισε κάτι άλλο, αλλά θα πάω με τη μεριά του κυρίου Αμβροσίου και θα πω «να αγιάσει ο άνθρωπος!». (γέλια) Επίσης, προς πολιτικά πρόσωπα στα οποία αίρεται ή δεν αίρεται η ασυλία τους κάθε φορά που έχουμε κακοποιητικό λόγο. Σε δικαστήρια που έχουνε γίνει έχουν αθωωθεί, γιατί θα πρέπει να αποδείξεις ότι δεν ήταν απλά κακοποιητικός λόγος. Αυτή τη στιγμή ο αντιρατσιστικός έχει διαφορά με τον κακοποιητικό. Ο αντιρατσιστικός θέλει να δείχνει ότι υποκινείς σε βία, πράγμα το οποίο δε συμβαίνει πάντα. Δεν είναι πάντα «φτύστε τους», δεν είναι πάντα «χτυπήστε τους». Είναι κατώτεροι όσον αφορά αυτά που ζητάνε και «η κοινωνία δεν είναι έτοιμη» και «εξωγήινοι στον Υμηττό». Αυτό δεν υπάρχει νομικά, δεν μπορείς να το υποστηρίξεις μέσα στον αντιρατσιστικό νόμο.
Βασίλης Θανόπουλος: Παρ’ όλα αυτά, τώρα που τα συζητάμε οι δυο μας, θεωρείς ότι απαιτείται συγκεκριμένη πολιτική βούληση έτσι ώστε να περιοριστεί αυτό το φαινόμενο, τουλάχιστον σε αυτό που ονομάζουμε πολιτικός λόγος; Και αν απαιτείται αυτή η πολιτική βούληση, θεωρείς ότι υπάρχει σήμερα;
Τέλης Ράπτης: Πολιτική βούληση να περιοριστεί στον πολιτικό λόγο σίγουρα όχι. Γιατί αυτό προσφέρει σε κάποια κόμματα μια δεξαμενή ψηφοφόρων. Κι όσο καταφέρνουν αυτούς τους ψηφοφόρους να τους κρατάνε ομοφοβικούς τόσο πιο εύκολα θα τους πουλάνε τις απόψεις τους. Ομοφοβικές, τρανσφοβικές, λεσβιοφοβικές, για να μπορούν να συνεχίσουν να εκμαιεύουν από αυτόν τον χώρο ψηφοφόρους.
Βασίλης Θανόπουλος: Γιατί σε ρωτάω. Γιατί προσπαθώντας και εγώ να θυμηθώ χαρακτηριστικά παραδείγματα κακοποιητικού λόγου, στο μυαλό μου έρχονται όλα εκείνα τα νομοσχέδια που τότε συζητούσαν στη Βουλή που αφορούν στα ΛΟΑΤΚΙ δικαιώματα —σύμφωνο συμβίωσης, ταυτότητα φύλου, αναδοχή— και ενώ θεωρητικά θά ‘πρεπε να είναι κάτι θετικό για την κοινότητα, λαμβάνοντας υπόψη ότι ψηφίστηκαν και γίνανε νόμοι, παρόλα αυτά κατά τη διάρκεια ψήφισης και συζήτησης είχαμε μία αναπαραγωγή τρομακτικού κακοποιητικού λόγο.
Τέλης Ράπτης: Ναι, ήταν αρκετά τρομακτικές ομιλίες βουλευτών…
Βασίλης Θανόπουλος: Το λέω γιατί θυμάμαι τον εαυτό μετά το τέλος, μετά την ψήφιση. Αντί να είμαι χαρούμενος που ένα ακόμα δικαίωμα της κοινότητας στην οποία ανήκω κι εγώ πέρασε, οπότε πάμε για το επόμενο, αισθανόμουνα καταβεβλημένος, κακοποιημένος… Θέλεις να μου κάνεις ένα σχόλιο για αυτό; Είναι αυτό αποτέλεσμα της ρητορικής μίσους; Και πώς αυτή στην ουσία μπορεί να λειτουργήσει σε ένα άτομο που ανοίγει την τηλεόραση, είναι ένα νομοσχέδιο, συζητιέται και ακούει τα τέρατα;
Τέλης Ράπτης: Κακοποίηση για το ίδιο το άτομο είναι η ρητορική μίσους. Είναι ίσως και ο ορισμός της. Και το θέμα είναι ότι τα άτομα που τα ξεστόμισαν όλα αυτά δεν σκέφτονται, δεν περνάει από το μυαλό τους καν, ότι υπάρχουνε πιτσιρικάκια εκεί έξω, της κοινότητας, τα οποία ακούσανε να τους συμπεριφέρονται και να μιλάνε για εκείνα με αυτό το χειρότερο δυνατό τρόπο. Κι όλα αυτά είτε για να συνεχίσουν τα πιστεύω τους είτε για να κερδίσουν κάποιους συντηρητικούς ψήφους. Για να κερδίσουμε τον συντηρητικό βάλαμε ένα παιδί να σκέφτεται και να νιώθει πάρα πολύ άσχημα για ένα μεγάλο διάστημα της ζωής του. Πόσο καταστροφικό μπορεί να είναι αυτό…
Βασίλης Θανόπουλος: Θεωρείς, λοιπόν, ότι υπάρχουν επιπτώσεις στην ψυχική υγεία των ατόμων που γίνονται δέκτες.
Τέλης Ράπτης: Ξεκάθαρα ναι.
Βασίλης Θανόπουλος: Να ρωτήσω αν υπάρχει μία υπηρεσία στην οποία μπορεί ένα ΛΟΑΤΚΙ άτομο αυτή τη στιγμή να απευθυνθεί, έτσι ώστε να μπορεί να διαχειριστεί όλη αυτή την κατάσταση;
Τέλης Ράπτης: Μια υπηρεσία που αυτή τη στιγμή υπάρχει και λειτουργεί στην Ελλάδα είναι το 11528. Είναι μία γραμμή για ψυχολογική υποστήριξη προς LGBTIQ νέους, τους γονείς τους αλλά και γενικότερα το περιβάλλον τους συμπεριλαμβανομένου και του σχολείου τους. Μπορούν, λοιπόν, σε αυτό να απευθυνθούν τα ίδια τα άτομα όπως είπα, οι γονείς, πάρα πολύ σημαντικό και πολύ σημαντικό το ίδιο τους το σχολείο, για να δούνε πώς μπορούν να αντιμετωπίσουν ένα περιστατικό το οποίο έχει προκύψει στις σχολικές αίθουσες.
Βασίλης Θανόπουλος: Ωραία. Δύο τελευταίες ερωτήσεις ακόμα, Τέλη, που θα ήθελα να συζητήσουμε. Νομίζω ότι δεν γίνεται να μην κάνουμε μία ερώτηση σχετικά με την υπόθεση που εκδικάζεται αυτές τις μέρες και αφορά στη δολοφονία του Ζακ. Θα ‘θελα να μου πεις πώς θεωρείς ότι αυτός ο κακοποιητικός λόγος, αυτή η ρητορική μίσους γίνεται κομμάτι αυτής της υπόθεσης και χρησιμοποιείται από κάποιους ως επιχείρημα για να οδηγήσουν σε συγκεκριμένα συμπεράσματα.
Τέλης Ράπτης: Στη δίκη του Ζακ, περισσότερο στην αρχή το είδαμε από μέσα μαζικής ενημέρωσης, τα οποία ξεκινήσανε να υποβιβάζουν λιγάκι τον άνθρωπο, να υποβιβάζουν λιγάκι τον χαρακτήρα: «Ε εντάξει, παιδιά και τι ήτανε; Ένας γκέι ήτανε, ένας οροθετικός ήτανε, μία drag queen ήτανε». Αυτό έβαζε λιγάκι ένα κομμάτι ζυγαριάς το πόσο αξία τελικά έχουνε οι ζωές μας. Το ίδιο αξίζει η ζωή του οικογενειάρχη, το ίδιο αξίζει και η ζωή μίας αδερφής; Όλο αυτό είναι όλο λάθος. Το ότι μπήκαμε και βάλαμε σε μία ζυγαριά δύο διαφορετικές ζωές γιατί μας βόλευε ή μας συνέφερε ή οτιδήποτε… Από την άλλη σκέφτομαι ποιος κάθεται και βάζει σε ζυγαριά αυτές τις ζωές. Και πάντα παρατηρούμε ομοφοβικούς δημοσιογράφους, ομοφοβικούς πολιτικούς, ανθρώπους που όχι απλά έχουν γαλουχηθεί μέσα αυτό αλλά έχουν γαλουχήσει μέσα σε αυτό.
Βασίλης Θανόπουλος: Να το δούμε λίγο πιο απλά: θεωρείς ότι ο Ζακ, αν δεν έφερε τις ταυτότητες που έφερε, δεν ήτανε μέλος της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας αλλά και σε άλλες, θα είχε διαφορετική μεταχείριση από την κοινωνία, από τους δημοσιογράφους, ακόμα και από τη δικαιοσύνη;
Τέλης Ράπτης: Ξεκάθαρα ναι.
Βασίλης Θανόπουλος: Αυτό είναι ρητορική μίσους;
Τέλης Ράπτης: Αυτό είναι 2 πράγματα. Είναι αποτέλεσμα ρητορικής μίσους και όλα όσα λέχθηκαν αποτελούν νέα περιστατικά ρητορικής μίσους. Ήταν μια επανατροφοδότηση και μάλιστα πάρα πολύ έντονη. Αν δεν υπήρχε η ρητορική μίσους πιο πριν για να μπορεί να στηριχθεί όλο αυτό το αφήγημα, δε θα μπορούσε κάπου να κάτσει. Αλλά όλα αυτά που ελέχθησαν και σε τόσο μεγάλο βαθμό υπήρξαν μια καινούρια ανατροφοδότηση του όλου πράγματος.
Βασίλης Θανόπουλος: Ωραία. Και επειδή διαχειριζόμαστε ένα θέμα το οποίο είναι ιδιαίτερα τραυματικό, τουλάχιστον για μας τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα, θα ήθελα να κλείσουμε αν γίνεται με κάποιον τρόπο θετικά. Δηλαδή, έχοντας στο μυαλό σου αυτά τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα που μας ακούν, τι θα ήθελες να πεις σ’ αυτά τα άτομα; Με έναν ενδυναμωτικό τόνο, όμως.
Τέλης Ράπτης: Ξέρεις κάτι; Είναι κάτι το οποίο το έχω κάνει στο παρελθόν και ενώ στην αρχή φαινομενικά δε με ενδυνάμωσε, εγώ ένιωσα υπέροχα και μου βγήκε σε πάρα πολύ καλό. Ήτανε τραπέζι οικογενειακό, αλλά όχι οικογενειακό, ξέρεις, αυτό που μαζεύεται όλο το σόι. Δεν ξέρω πώς μπορώ να το χαρακτηρίσω. Ήτανε Πάσχα και μαζεύεται όλο το σόι. Πάντα σ’ αυτά τα τραπέζια υπάρχει κι ο κλασικός θείος που θέλει να κάτσει με τη νεολαία, τον έχουμε ζήσει όλοι, που πετάει αυτές τις απίστευτες ατάκες: ομοφοβικές, σεξιστικές, που δεν ξέρεις από πού να το πιάσεις και πού να σταματήσεις. Κάποια χρονιά λοιπόν, ενώ συνήθως σε αυτά τα τραπέζια μπαίνεις σε μία διαδικασία να το ανεχθείς, να μην αντιδράσεις όσο ακόμη η ηλικία σου είναι μικρή, αποφάσισα σε εκείνο το τραπέζι να αντιδράσω. Ο θείος βρέθηκε με ένα τζατζίκι στο πρόσωπο, δεν πήγε πολύ καλά. Αλλά ξέρεις τι γλίτωσα έπειτα; Ότι ήταν πολύ προσεκτικοί οι δικοί μου σε ποιο τραπέζι θα πάμε και ποιους θα καλέσουμε σπίτι. (γέλια) Οπότε ναι, μου έδωσε ένα υπέροχο αβάν ότι πλέον οκ, ζούμε πιο προστατευμένα σε αυτό το σπίτι.
Βασίλης Θανόπουλος: Οπότε είναι και μία συμβουλή σου να αντιδράμε απέναντι στον κακοποιητικό λόγο;
Τέλης Ράπτης: Δε λέω να λούσετε τους θείους με τζατζίκια, παιδιά! (γέλια) Αλλά το να αντιδράμε ναι. Αν μπορούμε, αν νιώθουμε ασφαλή και αν είμαστε έτοιμα να το κάνουμε.
Βασίλης Θανόπουλος: Ωραία. Τέλη, σε ευχαριστούμε πάρα πολύ για τα όσα μας είπε σήμερα. Εμείς θα τα ξαναπούμε την επόμενη φορά σε ένα άλλο podcast. Γεια σας.
Το LGBTQI+ Voice Up: Project Greece υλοποιείται από την Homo Evolution με τη συγχρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και με την υποστήριξη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την περίοδο 2021-2022.