Ιστορίες Ίντερσεξ Ατόμων – μέρος 1ο

Βασίλης Θανόπουλος: Καλησπέρα, είμαι ο Βασίλης Θανόπουλος και σας καλωσορίζω σε ένα νέο podcast του LGBTQI+ Voice Up: Project Greece. Το Voice Up είναι ένα πρόγραμμα που στοχεύει στην ενδυνάμωση της φωνής της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και στην ευαισθητοποίηση σχετικά με τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει καθημερινά. Η θεματική με την οποία θα ασχοληθούμε σήμερα είναι οι διακρίσεις και οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα intersex άτομα. Σχεδόν σε ολόκληρο τον κόσμο, φυσικά και στην Ελλάδα, η intersex κοινότητα εξακολουθεί να ζει στην αφάνεια, αφού η έλλειψη σωστής ενημέρωσης, η παθολογικοποίηση αλλά και το έντονο στίγμα συνθέτουν μία εξαιρετικά δύσκολη πραγματικότητα. Λαμβάνοντας υπόψιν ότι τα ίντερσεξ άτομα υποφέρουν μεταξύ άλλων από έντονο στιγματισμό, πήραμε την απόφαση να διηγηθούμε τις ιστορίες τους με ασφάλεια. Γι’ αυτό τον λόγο, ζητήσαμε από δύο φιλικά μας πρόσωπα να χαρίσουν τις φωνές τους στις μαρτυρίες που θα ακούσετε και που ανήκουν στα άτομα της Ίντερσεξ κοινότητας. Οι φωνές ανήκουν στην Βεατρίκη Ψυχάρη και την Αλεξάνδρα Τζουανάκη τις οποίες και ευχαριστούμε θερμά. Θα ξεκινήσουμε με την Αλεξάνδρα Τζουανάκη.

Αλεξάνδρα Τζουανάκη:

Είμαι η Βίκυ και είμαι intersex γυναίκα.

Μάλλον θα αναρωτιέσαι τι είναι intersex. Θα σου εξηγήσω πολύ γρήγορα και όσο πιο απλά γίνεται.  Είναι ένας όρος ομπρέλα που χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε τις (πολλές) εγγενείς διαφορές χαρακτηριστικών φύλου ή της αναπαραγωγικής ανατομίας. Καθημερινά γεννιούνται άνθρωποι με σώματα που δεν εμπίπτουν στις κανονιστικές νόρμες των «αρσενικών» ή «θηλυκών» σωμάτων. Γεννιούνται ή τις αναπτύσσουν σε νεαρή ηλικία. Οι ορμόνες, τα χρωμοσώματα, τα γεννητικά όργανα, η εσωτερική ανατομία μπορούν να αναπτυχθούν με πολλούς τρόπους.

Αναρωτιέσαι ίσως γιατί στα λέω αυτά σήμερα και τι επιδιώκω. Θα ήθελα λοιπόν, τα λάθη που έγιναν επάνω μου, στο σώμα μου και στη ψυχή μου, να μη χρειαστεί να τα βιώσει κανείς ξανά. Λάθη από άγνοια, λάθη από παρωχημένες έμφυλες αντιλήψεις, λάθη από γιατρούς με το σύνδρομο του Θεού, λάθη που με σημάδεψαν και με προσδιόρισαν, αδίκως έχω να σου πω και με πελώριο παράπονο. Είμαι εδώ σήμερα και σου μιλάω και εσύ με ακούς, και σε ευχαριστώ ειλικρινά πολύ γι’ αυτό, αλλά αν η επιστήμη είχε τη δυνατότητα που έχει σήμερα να προγνώσει πράγματα όταν η μητέρα μου ήταν έγκυος σε εμένα, σήμερα θα άκουγες ένα άλλο podcast ίσως, αφού εγώ δε θα είχα γεννηθεί ποτέ. Οι γιατροί θα είχαν σθεναρά υποδείξει στη μητέρα μου να τερματίσει την κύηση και εκείνη θα είχε υπακούσει φυσικά στις εντολές των ειδικών. Λογική ευγονικής, θα σκέφτεσαι, και φυσικά θα συμφωνήσω.

Θέλω να σου μιλήσω σήμερα γι’ αυτό, σε μια προσπάθεια να μαθευτούν κάποια πράγματα, τα οποία συμβαίνουν καθημερινά γύρω μας, που κανείς δεν τολμά να μιλήσει γι’ αυτά, πολλές φορές ούτε μέσα στην ίδια την οικογένεια. Σε μια προσπάθεια να μη νιώσει κανένας άνθρωπος που έχει γεννηθεί με intersex χαρακτηριστικά, μόνος και διαφορετικός. Είμαστε πολλά τέτοια άτομα και είμαστε εδώ.

Η δική μου παραλλαγή λέγεται «XY γοναδική δυσγενεσία». Ο φαινότυπός μου είναι θηλυκός (το σώμα μου δηλαδή έχει θηλυκά χαρακτηριστικά) αλλά ο γονότυπος μου αρσενικός (καρυότυπος 46ΧΥ). Τι σημαίνει αυτό; Ότι γεννήθηκα γυναίκα αλλά δεν μπορούσε το σώμα μου να ολοκληρώσει την ανάπτυξή του ως γυναίκα, αφού χρωμοσωμικά είμαι άρρεν. Περίεργο, ε; Όμως όχι ασυνήθιστο έχω να σου πω. Συμβαίνει πολύ περισσότερο από όσο μπορείς να φανταστείς, όμως η ντροπή που φέρει το κοινωνικό στίγμα αφού ελάχιστα πράγματα γνωρίζει ο κόσμος, δεν επιτρέπει στους ανθρώπους να μιλήσουν ανοιχτά γι’ αυτό.

Γεννήθηκα με απολύτως θηλυκά χαρακτηριστικά, λοιπόν, και με μεγάλωσαν ως κορίτσι. Έτυχε να ταυτίζομαι απόλυτα με το φύλο που μου είχε αποδοθεί οπότε ως την έναρξη της εφηβείας τα πράγματα κύλησαν ομαλά. Όταν τα κορίτσια γύρω μου άρχισαν να αναπτύσσονται και να αλλάζουν, εγώ παρέμενα καθηλωμένη σε ένα παιδικό, κοριτσίστικο σώμα. Οι φίλες μιλούσαν για περίοδο και τα νέα τους εσώρουχα, για αποτρίχωση, για αυτο-ικανοποίηση και σεξ κι εγώ τις παρακολουθούσα περιμένοντας τη σειρά μου υπομονετικά. Μια σειρά που δεν ήρθε ποτέ. Ο πρώτος γιατρός που με εξέτασε, ενθουσιάστηκε! Είχε βρει το υλικό που χρειαζόταν για να αναρριχηθεί επιστημονικά. Έμαθα από τον ίδιο, καθώς μιλούσε στη σοκαρισμένη μητέρα μου και ποτέ σε εμένα απ’ ευθείας, ότι ήμουν ένα λάθος της φύσης, ένα τέρας που σαν κι εμένα ίσως υπήρχαν κι άλλοι αλλά μετρημένοι στα δάχτυλα στον πλανήτη, ότι ποτέ δε θα αποκτήσω παιδιά, λες και αυτός είναι ο μοναδικός σκοπός της ύπαρξης των ανθρώπων και ότι ποτέ μα ποτέ δε θα έπρεπε να το μάθει κανείς, ούτε καν τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας, προκειμένου να αποφύγω την απέχθεια και τη χλεύη που προφανώς ο ίδιος ένιωθε γι’ αυτό που μου συνέβαινε. (Εδώ θέλω να ξέρεις ότι σήμερα, σε ένα κλειστό γκρουπ στο Facebook, έχουμε μαζευτεί αρκετές δεκάδες intersex ανθρώπων στην Ελλάδα και είμαι σίγουρη ότι υπάρχουν αρκετές εκατοντάδες εκεί έξω. Νομίζω μορφάζεις κι εσύ μαζί μου ακούγοντάς το, ε;

Έπεσαν επιστημονικές ομάδες επάνω μου. Με γύμνωσαν μπροστά σε γιατρούς και με φωτογράφησαν, ευτυχώς χωρίς πρόσωπο, με εξέταζαν σε γυναικολογική καρέκλα, σωρεία γιατρών και φοιτητών ιατρικής χωρίς κανένας να μου απευθύνει ποτέ τον λόγο, να μου εξηγήσει το παραμικρό ή έστω να μου πει μια κουβέντα συμπάθειας. Με γέμισαν ορμόνες χωρίς ποτέ να ζητήσουν τη γνώμη μου για όλα αυτά, προκειμένου να αναπτυχθεί ελάχιστα το στήθος και τα έσω γεννητικά όργανα και με χειρούργησαν δύο φορές ώστε να αφαιρέσουν τις γονάδες για να αποφευχθεί ο κίνδυνος ανάπτυξης καρκίνου, κάτι το οποίο δεν έχει αποδειχθεί. Σήμερα ο Ο.Η.Ε.. κατατάσσει αυτές τις επεμβάσεις στην κατηγορία των βασανιστηρίων και πίστεψέ με, έτσι ακριβώς είναι. Αυτά όμως είναι μόνο η αρχή. Διότι το αποτέλεσμα αυτής της αντιμετώπισης, που δεν είχε ίχνος ανθρωπιάς και ενσυναίσθησης και που το επιστημονικό ενδιαφέρον περιορίστηκε στην ικανοποίηση των ναρκισσιστικών αναγκών μερικών, είχε πελώριο εκτόπισμα στο πώς έζησα το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου. 

Έμαθα πολύ νωρίς να ντρέπομαι βαθιά για την ύπαρξή μου. Γέμισα ενοχές για την ύπαρξή μου, αφού εξαιτίας αυτού που μου συνέβαινε έπαθε κατάθλιψη η μητέρα μου. Έμαθα να υποκρίνομαι τη «φυσιολογική γυναίκα» και να λέω ψέματα γι’ αυτά που μου συνέβαιναν και κυρίως γι’ αυτά που δε μου συνέβαιναν. Γι’ αυτά που δεν συνέβαιναν στο σώμα μου και κατ’ επέκταση και στον εαυτό μου. Διαλύθηκε βίαια ή όποια αίσθηση ταυτότητας είχα χτίσει ως τότε. Δε θα σου πω τι πάθαινε το σώμα μου μετά από όλα αυτά όταν κάποιος με άγγιζε… είτε ήταν φιλική αγκαλιά είτε ερωτική… Πάγωνα από τρόμο και δεν μπορούσα καν να το πω ή να το δείξω. Ένιωθα ότι δεν είχα το δικαίωμα. Ήμουν γυναίκα ή ήμουν άντρας τελικά; Μήπως θα έπρεπε να μου αρέσουν οι γυναίκες; Και αφού μου άρεσαν τα αρσενικά, μήπως ήμουν gay; Τι ήμουν τελικά; Μάλλον τέρας, είχαν δίκιο οι γιατροί… Και φορούσα τη στολή του «νορμάλ ανθρώπου» και κυκλοφορούσα ανάμεσά σας… Και κάθε φορά που με κοίταζες στα μάτια, εγώ χαμήλωνα το βλέμμα από τρόμο μήπως αντιληφθείς τι μου συνέβαινε και γέλαγες με αποστροφή μαζί μου. Ή μήπως με κοίταζες με οίκτο. Σιχαίνομαι τον οίκτο, ξέρεις. Έκανα συχνά ξεσπάσματα ασυδοσίας, αυτοκαταστροφικά ξεσπάσματα, πάντα όμως στα πλαίσια του κοινωνικά αποδεκτού ώστε να μην προκαλέσω την προσοχή σου και τύχει και καταλάβεις τίποτα. Προσπάθησα να αντισταθμίσω τα πράγματα αναπτύσσοντας κοινωνικές και προσωπικές δεξιότητες. Αν με γνώριζες παλιότερα, δεν θα σου πέρναγε καν από το μυαλό ότι μπορεί κάτω από όλα να ζούσα σε τόσο φριχτή αγωνία. Θα έβλεπες ένα πολύ κοινωνικό άτομο, πολύ δημιουργικό και αρκετά πληθωρικό. Δεν θα σου πέρναγε από το μυαλό ότι τα περισσότερα βράδια της ζωής μου έκλαιγα, και μάλιστα βουβά ώστε να μη με ακούσω καν εγώ.

Προχωρώντας η ζωή και κοιτάζοντας τους ανθρώπους γύρω μου, ή μάλλον μελετώντας τους, διότι είχα μάθει να ζω σε διαρκή εγρήγορση, παρατήρησα ότι δεν φύτρωνε καμιά ουρά, ότι τα βράδια με πανσέληνο δεν έβγαζα τρίχωμα και δεν ούρλιαζα στο φεγγάρι και επίσης δεν είχα περίεργες αντιδράσεις σε σκόρδα και θρησκευτικά σύμβολα. Χαμογελάς, ε; Αχ, η ψυχούλα μου το ξέρει να ξέρεις. Άρχισα να ψάχνω, λοιπόν, μόνη μου τι μου συμβαίνει γιατί ούτε οι ίδιοι οι γιατροί ήξεραν. Αποφάσισα να ανακαλύψω κι άλλους ανθρώπους σαν κι εμένα στον πλανήτη. Βρήκα μια ομάδα μιας intersex παραλλαγής στην Αγγλία και επικοινώνησα μαζί τους. Μου έστειλαν το email άλλης μιας intersex γυναίκας στην Ελλάδα, η οποία είχε επικοινωνήσει πριν από εμένα μαζί τους και τους είχε αφήσει τα στοιχεία της σε περίπτωση που… τι ανακούφιση, θεέ μου!! Επικοινώνησα μαζί της και με τη σειρά της με σύστησε σε μιαν ακόμη γυναίκα, μητέρα ενός intersex παιδιού που με τη σειρά της με σύστησε σε άλλα intersex άτομα και γονείς αυτών και μάλιστα είχαν φτιάξει ένα κλειστό γκρουπ στο Facebook! Έκσταση! Βρε, σκέφτηκα, εδώ είμαστε δυο, είμαστε τρεις, είμαστε χίλιοι δεκατρείς! Τι λέγαν οι γιατροί; Και ναι, είμαστε όντως πολλά άτομα και είμαστε εδώ! Με τόση τρυφερότητα και άπειρη κατανόηση!!  Γλύκανε η ψυχή μου. Στη συνέχεια, έγινε μια πανευρωπαϊκή συγκέντρωση από τον Ευρωπαϊκό Ίντερσεξ Οργανισμό (OII EUROPE) και στην οποία είχα την τύχη να συμμετέχω. Εκεί, κάθισα για πρώτη φορά ανάμεσα σε δεκάδες intersex άτομα και ένιωσα για πρώτη φορά στη ζωή μου κάτι που οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν δεδομένο. Ένιωσα ίση. Όχι διαφορετική. Και αυτή η αίσθηση έριξε φως στο πόσο άσχημα και δύσκολα είχα ζήσει μέχρι τότε. Αποφάσισα να εμπλακώ περισσότερο και να βοηθήσω οποιονδήποτε άνθρωπο με παρόμοιες εμπειρίες. Άλλωστε και η δουλειά μου έχει τέτοιο χαρακτήρα. Έγινα ψυχοθεραπεύτρια, βλέπεις, προκειμένου να καταλάβω καλύτερα τους ανθρώπους και να ζήσω αρμονικά μαζί τους. Χρειάστηκε να γίνω αυτό που εγώ χρειαζόμουν κάποτε και μάλιστα χωρίς καμία υποστήριξη από το κράτος. Χρειαζόταν να εργάζομαι σκληρά για να πληρώνω την εκπαίδευσή μου, την ψυχοθεραπεία μου και τα ιατρικά μου έξοδα και να γιατρέψω εν ολίγοις μόνη μου τις πληγές μου. Γύρισα στην Ελλάδα και ήδη είχε δημιουργηθεί η ανάγκη για τη σύσταση ενός θεσμικού οργάνου για ίντερσεξ ζητήματα και σε άλλα άτομα. Αρχίσαμε σιγά σιγά να δουλεύουμε προς αυτήν την κατεύθυνση και σήμερα είμαστε και επισήμως εδώ!! Ίντερσεξ άτομα, γονείς ίντερσεξ ατόμων, φίλοι και σύμμαχοι από όλους τους χώρους! Γιατροί ενημερωμένοι, ευαισθητοποιημένοι επιστήμονες και δημοσιογράφοι, άνθρωποι με όλη τη σημασία της λέξης!

Είμαι πολύ χαρούμενη και πολύ περήφανη γι’ αυτό. Μπορείς να με ακούσεις σήμερα αλλά δεν μπορείς να με δεις. Μπορεί να με συναντήσεις κάποια στιγμή στο πλήθος, θα είμαι αυτή που σήμερα δεν θα χαμηλώσει το βλέμμα από ντροπή αλλά θα σε κοιτάξει στα μάτια, πλήρως υπερήφανη για την ύπαρξή μου, εγκάρδια, εδώ και για εσένα αν χρειαστεί. Χρησιμοποιώ τα προνόμια της λευκής, δυτικής γυναίκας ώστε να προσθέσω ένα λιθαράκι στην ορατότητα και τη συμπερίληψη, όπου αυτή ακόμη χρειάζεται, και θέλω να σου υπενθυμίσω ότι αν δεν έχουμε ό ένας τον άλλον τότε δεν έχουμε τίποτα. Τίποτα. Νιώθω όπως εσύ, πολλές φορές ανησυχώ και αγχώνομαι με όσα συμβαίνουν γύρω μου και στον κόσμο, ελπίζω, ονειρεύομαι, ερωτεύομαι, γκρινιάζω για τα χρήματα, απογοητεύομαι, γελάω, κλαίω, βαριέμαι και αγαπάω. ΑΓΑΠΑΩ πια. Εμένα, εσένα, όλ@ μας. Αν μπορείς να μας βοηθήσεις με οποιονδήποτε τρόπο, μπορείς να μας βρεις στο site μας, www.intersexgreece.org.gr

Να ξέρεις όμως πως και μόνο που με άκουσες, ήδη μας έχεις βοηθήσει και σε ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό. Ας κρατήσουμε σφιχτά όση ανθρωπιά μάς έχει απομείνει από τις συνθήκες και τις εμπειρίες και ας την πολλαπλασιάσουμε ερχόμενοι κοντά

.

Σε ευχαριστώ και πάλι!

Τι είναι Ίντερσεξ Φωτεινή Κοκκινάκη;

Βασίλης Θανόπουλος: Καλησπέρα, είμαι ο Βασίλης Θανόπουλος και σας καλωσορίζω σε ένα podcast του LGBTQI+ Voice Up: Project Greece. Το Voice Up είναι ένα πρόγραμμα που στοχεύει στην ενδυνάμωση της φωνής της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και στην ευαισθητοποίηση σχετικά με τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει καθημερινά. Η θεματική με την οποία θα ασχοληθούμε σήμερα είναι οι διακρίσεις και οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα ίντερσεξ άτομα. Σχεδόν σε ολόκληρο τον κόσμο, φυσικά και στην Ελλάδα, η ίντερσεξ κοινότητα εξακολουθεί να ζει στην αφάνεια, αφού η έλλειψη σωστής ενημέρωσης η παθολογικό ποίηση αλλά και το έντονο στίγμα συνθέτουν μία εξαιρετικά δύσκολη πραγματικότητα. Καλεσμένη στο σημερινό μας podcast είναι η Φωτεινή Κοκκινάκη, υπεύθυνη επικοινωνίας της ομάδας Intersex Greece, με την οποία θα μιλήσουμε για την καθημερινότητα αλλά και τις δυσκολίες των ίντερσεξ ατόμων στην Ελλάδα. Φωτεινή να σε καλωσορίσουμε, είναι πολύ σημαντική η παρουσία σου εδώ. Θα ήθελα να ξεκινήσουμε λίγο με αυτό που λέμε σωστή ορολογία. Θέλεις να μας δώσει λίγο τον ορισμό του intersex;

Φωτεινή Κοκκινάκη: Βεβαίως. Καταρχάς να ευχαριστήσω θερμά για την πρόσκληση, και εκ μέρους της οργάνωσης, γιατί είναι πάρα πολύ σημαντικό το να ακούγεται η φωνή μας, η φωνή των ίντερσεξ ατόμων στην Ελλάδα. Και να σταθώ εδώ να πω, πριν μπω στον ορισμό, ότι μέχρι πρότινος υπήρχε ελάχιστη ορατότητα σε σχέση με τα ίντερσεξ άτομα. Οπότε, πηγαίνοντας στον όρο, θέλω να πω ότι το ίντερσεξ είναι ένας όρος ομπρέλα, που αναφέρεται στις εγγενείς φυσικές διαφορές των χαρακτηριστικών φύλου ή στην αναπαραγωγική ανατομία. Σημαίνει τη ζωντανή εμπειρία των κοινωνικών, πολιτισμικών συνεπειών που υφίστανται οι άνθρωποι που γεννιούνται με σώματα που δεν εμπίπτουν στις κανονιστικές νόρμες των αρσενικών και θηλυκών σωμάτων. Αυτό έτσι πολύ-πολύ περιγραφικά. Και όπως λέμε και στην οργάνωση, αν και δεν μας είπαν τίποτα για την ίντερσεξ ορολογία και την ύπαρξη στο σχολείο, μερικές φορές οι άνθρωποι γεννιούνται με τέτοιες παραλλαγές ή τις αναπτύσσουν σε νεαρή ηλικία. Τα γεννητικά όργανα, οι ορμόνες ή η εσωτερική ανατομία ή τα χρωμοσώματα μπορούν να αναπτυχθούν με πολλούς τρόπους.

Βασίλης Θανόπουλος: Εξαιρετικά, και είναι και πολύ σημαντικό αυτό που λες και γενικότερα, επειδή οι ορισμοί υπάρχουν γιατί με αυτούς μπορούμε και δημιουργούμε safe spaces έτσι ώστε τα άτομα να μπορούν να πετύχουν και αυτήν την ορατότητα, να τονίσουμε εδώ ότι ο δόκιμος όρος είναι ίντερσεξ και μόνο αυτός.

Φωτεινή Κοκκινάκη: Σωστά, και έχει σημασία ακόμα και ο τονισμός. Τη μεγαλύτερη σημασία την έχει ορατότητα, αλλά ακόμα και να αποδίδεται σωστά το όνομα και ο ορισμός της κοινότητας έχει σημασία, ακριβώς γιατί συνδέεται με το πόσο ορατή έχει υπάρξει η κοινότητα αυτή στην Ελλάδα αλλά και γενικά στον κόσμο.

Βασίλης Θανόπουλος: Ωραία, ως υπεύθυνη επικοινωνίας της ομάδας… Βασικά, θέλω να μας μιλήσεις λίγο περισσότερο για την ομάδα, είναι σημαντικό να ακουστεί. Πώς δημιουργήθηκε, τι πρεσβεύει και πώς μπορεί κάποιο άτομο να σας προσεγγίσει;

Φωτεινή Κοκκινάκη:  Η Intersex Greece είναι μία πανελλαδική συλλογικότητα ίντερσεξ ενηλίκων, γονέων ίντερσεξ παιδιών και ατόμων που είναι υποστηρικτικά προς την κοινότητα και βρίσκονται στην Ελλάδα. Η Intersex Greece έχει στο τιμόνι της μία συντονιστική ομάδα από ενήλικα ίντερσεξ άτομα και γονείς ίντερσεξ παιδιών και πλαισιώνεται από συμπεριληπτικούς συνεργάτες και συνεργάτιδες. Σκοποί και στόχοι της οργάνωσής μας είναι να παρέχουμε εξειδικευμένη και peer-to-peer, όπου γίνεται, υποστήριξη στα ίντερσεξ άτομα και στις οικογένειές τους, επιμόρφωση και ενημέρωση για όλα τα ζητήματα που σχετίζονται με τις φυσικές ποικιλομορφίες των χαρακτηριστικών φύλου, ενώ παράλληλα εργαζόμαστε για την ορατότητα και την ανάπτυξη της ίντερσεξ κοινότητας, την ευαισθητοποίηση, την προβολή και τη διασφάλιση των δικαιωμάτων των ίντερσεξ ανθρώπων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Βασίλης Θανόπουλος: Ίντερσεξ ατόμων στην Ελλάδα. Πριν κάνω την ερώτηση, μία διαπίστωση: ακόμα και εντός της λεγόμενης ΛΟΑΤΚΙ+ ταυτότητας, δυστυχώς πάρα πολλά άτομα αγνοούν το τι σημαίνει ίντερσεξ και κυρίως τα ζητήματα και την καθημερινότητα που καλούνται να αντιμετωπίζουν. Πόσο μάλλον θα λέγαμε ενημερωμένη είναι η ελληνική κοινωνία για την ίντερσεξ σωματικότητα;

Φωτεινή Κοκκινάκη: Πριν πάω σε αυτό, στο πόσο ενημερωμένη είναι η ελληνική κοινωνία, θα υπογραμμίσω ότι έχεις απόλυτο δίκιο στη διαπίστωση που μόλις ανέφερες και το ζήσαμε και πολύ πρόσφατα. Έχει προηγηθεί πριν από περίπου πέντε-δέκα ημέρες η Διεθνής Ημέρα κατά της Ομοφοβίας, Τρανσφοβίας, Ιντερφοβίας κι όλες αυτές οι φοβίες που έχουν συσσωρευθεί στην ύπαρξη κάποιων ανθρώπων. Έχουμε δώσει —και πριν από μένα πάρα πολλοί άνθρωποι που ασχολούνται από τη μέρα μηδέν αυτής προσπάθειας— έναν τεράστιο αγώνα για να συμπεριληφθεί η ίντερσεξ κοινότητα σε αυτή τη μέρα. Γιατί δεν ήταν δεδομένο εξαρχής, χτίζεται βήμα-βήμα. Οπότε είναι πάρα πολύ επίκαιρο αυτό το σχόλιο, και μπορεί στο μυαλό μας τα πράγματα να είναι πολύ πιο συμπεριληπτικά, αλλά καμιά φορά βιώνουμε και αποκλεισμούς που δεν το φανταζόμασταν. Λοιπόν, τώρα σε ό,τι αφορά στο τι βιώνουν τα ίντερσεξ άτομα. Αυτό που έχουμε διαπιστώσει και το γνωρίζουμε πολύ καλά είναι ότι δεν υπάρχει επαρκής ενημέρωση για την ίντερσεξ κατάσταση στην Ελλάδα. Θα λέγαμε και στο εξωτερικό, αλλά μιας και εμείς δραστηριοποιούμαστε στην Ελλάδα, ας εστιάσουμε εδώ. Απόδειξη είναι οι μαρτυρίες των ίντερσεξ μελών μας και των γονιών τους. Όταν, π.χ., ένα μέλος μας ως μαθητής στο σχολείο δήλωσε στο μάθημα της βιολογίας ότι υπάρχουν άντρες που δεν είναι ΧΥ χρωμοσωμικά και ότι αντίστοιχα υπάρχουν και γυναίκες με χρωμοσώματα ΧΥ, πήρε την αποστομωτική απάντηση από τον καθηγητή που έτρεχε το μάθημα, ότι αυτό που λέει δεν υπάρχει. Ακύρωσε, δηλαδή, την ύπαρξή του. Οι γιατροί ακόμα και σήμερα, συστηματικότατα, αρνούνται να χρησιμοποιήσουν τον όρο intersex για περιπτώσεις των ανθρώπων που εμφανίζουν διαφοροποιήσεις ως προς τα χαρακτηριστικά του βιολογικού τους φύλου. Τους αποκαλούν μάλιστα με τα σύνδρομά τους, διαιωνίζοντας έτσι την παθολογικοποίηση και την αορατοποίησή τους. Αυτά είναι πράγματα τα οποία βρίσκουμε και βιώνουμε καθημερινά και τα οποία μας μεταφέρονται μάλιστα και καθημερινά, γιατί έχουμε τεράστια διασύνδεση πλέον με ανθρώπους που μας εμπιστεύονται και μοιράζονται τις ιστορίες τους, και αυτά είναι που προσπαθούμε να βοηθήσουμε ώστε να εξαλειφθούν. Δε γίνεται από τη μία μέρα στην άλλη. Ακριβώς επειδή θίξαμε και το θέμα της ορατότητας, έχουμε πολύ δρόμο αλλά το προσπαθούμε πάρα πολύ συστηματικά.

Βασίλης Θανόπουλος: Κάτι που θα ‘θελα να σχολιάσω, κάτι που κι εμένα μου προκαλεί πολύ έντονα συναισθήματα, είναι ότι τα ίντερσεξ άτομα ανήκουν σε μια κατηγορία ανθρώπων που υφίστανται διακρίσεις ακόμα και πριν τη γέννησή τους.

Φωτεινή Κοκκινάκη: Ακριβώς.

Βασίλης Θανόπουλος: Είναι σοκαριστικό αυτό.

Φωτεινή Κοκκινάκη: Είναι σοκαριστικό, έχουμε πολλά παραδείγματα. Υπάρχουν παιδιά που έχουν εντοπιστεί, θα πω εγώ, κατά τη διάρκεια μιας κύησης ότι δεν είναι σε αυτό που θεωρείται —το λέω προφανώς εντός εισαγωγικών— «φυσιολογικό» κι έχουν παροτρυνθεί οι γονείς τους να τερματίσουν την κύηση, αποκαλώντας τα μάλιστα και σε κάποιες περιπτώσεις ως «τέρατα της φύσης». Αυτό το πράγμα είναι σοκαριστικό, είναι στιγματιστικό, είναι κάτι το οποίο ακολουθεί τους ανθρώπους, ειδικά αν δεν πλαισιώνονται από μία οικογένεια που μπορεί να ψάξει τι είναι αυτό που έρχονται σε επαφή με τον γιατρό εκείνη την ώρα. Και φυσικά, αυτό συμβαίνει πολλές φορές προγεννητικά και ακολουθεί τα ίντερσεξ άτομα πολλά χρόνια στη ζωή τους. Υπάρχουν πάρα πολλές επεμβάσεις οι οποίες γίνονται και είναι και αχρείαστες, καταδικάζοντας πρακτικά τα ίντερσεξ άτομα σε πόνους, σε προβλήματα που μπορεί να εμφανιστούν στη συνέχεια και αυτό είναι τραυματικό και ταυτόχρονα τους ακολουθεί και μία ζωή.

Βασίλης Θανόπουλος: Οπότε, για να τα συνοψίσουμε αυτά, γιατί είναι σημαντικό να τα κάνουμε τίτλους για να αντιλαμβάνεται κι ο κόσμος την πραγματικότητα που καλείται να διαχειριστεί ένα ίντερσεξ άτομο. Μιλάμε για περιπτώσεις όπου παύεται η κύηση, μιλάμε για περιπτώσεις όπου όταν γεννιέται ένα παιδί και αναγνωριστεί στο φάσμα της ίντερσεξ κατάστασης, μιλάμε για επεμβάσεις, μιλάμε για παρεμβατικές, κακοποιητικές επεμβάσεις και στη συνέχεια μιλάμε ακόμα και για μία πραγματικότητα, για μια καθημερινότητά που ένα ίντερσεξ άτομο…

Φωτεινή Κοκκινάκη: Και να πω και ένα παράδειγμα επέμβασης; Π.χ. ίντερσεξ άτομα και γονείς μάς έχουν εκμυστηρευθεί αχρείαστες, όπως είπα και νωρίτερα, επεμβάσεις που εφαρμόζονται σε σώματα βρεφών. Ας το αναλογιστούμε αυτό. Μείωση μεγέθους κλειτορίδας, για παράδειγμα, σε κορίτσια. Επέμβαση στο ουροποιητικό των αγοριών με υποσπαδία, αχρείαστες γοναδεκτομές που οδηγούν σε ισόβια λήψη φαρμακευτικής αγωγής. Δηλαδή, πέρα από τους τίτλους τους οποίους μοιραζόμαστε και τους οποίους μεταφέρουμε και εμείς από αυτά τα μικρόφωνα σήμερα, ας σκεφτούμε ένα άτομο που δεν έχει επιλογή από τη στιγμή 0 της ζωής του, να παίρνει μία ζωή φαρμακευτική αγωγή ή να υποβάλλεται σε τόσο επώδυνες και αχρείαστες —το λέω για τρίτη φορά αλλά έχει σημασία— επεμβάσεις που μία ζωή θα τις έχει πάνω του και που δεν έχει και την ελευθερία της επιλογής για το αν θα της έκανε, από τη στιγμή που υπόκειται σε αυτές όντας σε βρεφική ή παιδική ηλικία.

Βασίλης Θανόπουλος: Μιλάμε για έλλειψη ενημέρωσης που οδηγεί στο στίγμα, μιλάμε όμως και για ανάγκη να υπάρχει και ένα θεσμικό πλαίσιο για να προστατεύει αυτά τα άτομα. Θες να μιλήσουμε λίγο περισσότερο για αυτό; Δηλαδή, πέρα από το κομμάτι της ενημέρωσης και το κομμάτι της ορατότητας —και εδώ, για να ‘μαι κι εντάξει με τον εαυτό μου θέλω να κάνω ένα σχόλιο πάντα όταν τίθεται ένα θέμα ορατότητας. Θεωρώ λίγο εκβιαστικό να περιμένουμε την ορατότητα να έρθει από άτομα που ανήκουν σε μία κοινότητα, και κυρίως όταν το περιβάλλον είναι τόσο τοξικό και τόσο εχθρικό και τόσο επικίνδυνο. Για να έρθει η ορατότητα πρέπει να έρθει η ασφάλεια. Οπότε ποια βήματα κατά τη γνώμη σου πρέπει να γίνουν έτσι ώστε να επιτευχθεί αυτή η ασφάλεια;

Φωτεινή Κοκκινάκη: Αυτή είναι μία πάρα πολύ μεγάλη συζήτηση. Και είναι μεγάλη γιατί όταν ένα άτομο δεν μπορεί να μοιραστεί αυτό που του συμβαίνει, γιατί έχουμε πάρα πολλά… Είναι μάλλον σε γνώση μας ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο να κάνουν coming out ίντερσεξ άτομα, ακριβώς γιατί υφίστανται σε πάρα πολλά στάδια της ζωής τους bullying από συνομηλίκους, από ομάδες στις οποίες μπορεί να βρίσκονται κτλ. Ήδη από το σχολείο π.χ., έχουμε μαρτυρίες τέτοιου τύπου, ανέφερα και μία νωρίτερα με τον δάσκαλο που είπε στο παιδί ότι αυτό που λέει δεν υπάρχει. Όταν, λοιπόν, ένα άτομο δεν μπορεί να εκφράσει και να γνωστοποιήσει την ύπαρξή του, είναι πάρα πολύ δύσκολο να νιώσει και ασφάλεια. Αυτό σχετίζεται πάρα πολύ με το να υπάρχουν υποστηρικτικές ομάδες, καλή ώρα⸱ σχετίζεται με την ενημέρωση των γονιών, που πρέπει θα πω εγώ —κι αυτή είναι η δική μου άποψη, αλλά πιστεύω το μοιραζόμαστε— να υποστηρίζουν τα παιδιά τους άνευ όρων, δε γίνεται αλλιώς. Και μετά περνάμε και σ’ ένα κανονιστικό πλαίσιο, του τι μπορεί να υποστεί ένα άτομο στο σώμα του, παρά τη θέλησή του. Για παράδειγμα, η Μάλτα ποινικοποίησε πρώτη τις επεμβάσεις σε ίντερσεξ βρέφη και ακολούθησαν η Πορτογαλία και η Γερμανία. Οι επεμβάσεις έχουν απαγορευτεί και σε συγκεκριμένες δικαιοδοσίες στην Ισπανία, όπως είναι η χώρα των Βάσκων. Στην Ελλάδα πάνε να γίνουν κάποια βήματα, αλλά είμαστε ακόμα πίσω σε αυτό.

Βασίλης Θανόπουλος: Απ’ όσο γνωρίζω, κι έχει να κάνει τουλάχιστον αυτή τη στιγμή που γίνεται το Podcast, υπάρχει μια ανακοίνωση ότι θα απαγορευτούν οι επεμβάσεις αυτές σε ίντερσεξ βρέφη, κάτι που δεν έχει γίνει. Ωραία, οπότε μια πρώτη κίνηση είναι να δημιουργηθεί αυτό το πλαίσιο, είναι η ενημέρωση των γιατρών, η ενημέρωση των γονέων, η ενημέρωση της κοινωνίας.

Φωτεινή Κοκκινάκη: Ναι, σε ότι αφορά το κομμάτι του νομοθετικού πλαισίου, ίσως ένα άτομο από το νομικό τμήμα της οργάνωσης να ήτανε πιο αρμόδιο. Όπως είπες όμως πολύ σωστά δεν είμαστε ακόμη εκεί. Κάτι το οποίο, επίτρεψέ μου να πω, επιτείνει την έλλειψη ορατότητας. Όταν κάτι νιώθουμε ότι θα γίνει, πάει να γίνει, βλέπουμε ότι πάνε να γίνουνε βήματα, συμπεριλαμβανόμαστε σε τέτοια βήματα και τελικά δεν έρχεται χειροπιαστό, να ξέρουμε ότι τα ίντερσεξ βρέφη δεν κινδυνεύουν. Είναι πολύ σημαντικό αυτό για την κοινότητα. Είναι πολύ σημαντικό αυτό το πράγμα να θεσπιστεί και με νόμο.

Βασίλης Θανόπουλος: Σαφώς. Ανέφερες και πριν κάποια παραδείγματα. Οπότε υπάρχουν καλές πρακτικές, τρόποι που μπορούμε να «δανειστούμε» από άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης —γιατί είναι και τα podcast στα πλαίσια των δράσεων του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου. Υπάρχουν καλές πρακτικές που μπορούν να μας δείξουν τον δρόμο για το τι πρέπει να γίνει στην Ελλάδα;

Φωτεινή Κοκκινάκη: Νομίζω ότι τον δρόμο τον χάραξε —είναι αυτό που είπα αμέσως πριν— η Μάλτα και ακολούθησαν και άλλες χώρες. Και είναι και η ώρα της Ελλάδας να ακολουθήσει. Δεν μπορούμε να μιλάμε για συμπερίληψη, όταν στο πλαίσιο της συμπερίληψης υπάρχουν ομάδες που παραμένουν στην αφάνεια. Και επειδή εκπροσωπώ αυτή τη στιγμή εδώ μία τέτοια οργάνωση, έχει εναποτεθεί όλα αυτά τα χρόνια στον προσωπικό αγώνα ίντερσεξ ανθρώπων, γονιών και των υποστηρικτών, που έχουν κάνει μία προσωπική, ας πούμε, τεράστια προσπάθεια για να δώσουν ορατότητα στην κοινότητα.

Βασίλης Θανόπουλος: Μπορούμε να δώσουμε λίγες πληροφορίες για τις διακρίσεις που υφίσταται ένα ίντερσεξ άτομο στην κοινωνία; Ένα ίντερσεξ άτομο που πλέον έχει μεγαλώσει, έχει υποστεί όλα αυτά που έχει υποστεί δυστυχώς, αλλά και στις διάφορες εκφάνσεις της κοινωνικής του ζωής.

Φωτεινή Κοκκινάκη: Νομίζω ότι θα επανέλθω σε αυτό που είπα πριν, ότι όταν ένα άτομο δεν είναι ελεύθερο να μιλήσει για τον εαυτό του και να ξεδιπλώσει όλες του τις πτυχές, είναι αρκετά δύσκολο το να μπορεί και την κοινωνικότητα του να την εκδηλώσει ακριβώς όπως θα ήθελε. Γίνονται βήματα όπως είπαμε και πριν, αλλά τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη η κατάσταση δεν είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντική ακόμα.

Βασίλης Θανόπουλος: Είναι σημαντικό επίσης να πούμε το εξής, γιατί πολλές φορές εγώ το ακούω ως δικαιολογία, το ότι «δεν γνωρίζουμε, δεν ξέρουμε». Αυτό που πρεσβεύει και η δική σας οργάνωση είναι ότι πλέον πληροφορίες υπάρχουν, εργαλεία υπάρχουν, ενημέρωση υπάρχει. Οπότε, πλέον χάνουμε λίγο τη δικαιολογία «δεν ξέρω, δεν κάνω». Και το κάνω και αυτό το βέλος και στο κομμάτι της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας.

Φωτεινή Κοκκινάκη: Είναι πολύ σημαντικό αυτό, και γενικά όλες οι κοινότητες και όλοι οι χώροι πρέπει να κάνουν και ένα είδος αυτοκριτικής. Αυτό δεν είναι κακό. Το να δούμε, ας πούμε, ότι δεν δίναμε ορατότητα σε μία ομάδα ανθρώπων δεν είναι κακό. Αρκεί να έχουμε τη διάθεση να το αλλάξουμε. Και να πούμε βέβαια εδώ, ότι στο παρελθόν κι άλλες ομάδες έχουν περάσει από αυτή την κατάσταση, που βέβαια δεν είμαι εγώ η αρμόδια αυτή τη στιγμή να μιλήσω εξ ονόματός τους. Αλλά γενικά, η παλέτα της συμπερίληψης ολοένα και ανοίγει. Δεν είναι κακό να βλέπουμε ότι παλαιότερα ήταν λιγότερο ανοιχτή. Αρκεί να μη γυρνάμε πίσω και να πηγαίνουμε μπρος.

Βασίλης Θανόπουλος: Να μη μένουμε σε αυτό.

Φωτεινή Κοκκινάκη: Ακριβώς, ακριβώς. Ήθελα εδώ να μεταφέρω αναφορικά με αυτό που ειπώθηκε πριν σε σχέση με το αν υπάρχει γνώση, ότι ψυχοθεραπεύτρια με την οποία συνεργαζόμαστε μάς έχει μεταφέρει ότι σε συνέδρια —και όλο αυτό στο πλαίσιο της εμπιστευτικότητας βέβαια, δεν εκθέτουμε προφανώς ονόματα και καταστάσεις— στα οποία έχει παρευρεθεί υπάρχει ελάχιστη γνώση αναφορικά με την ίντερσεξ κατάσταση. Όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και γενικά. Είναι αυτό που είπα και πριν, ότι η ενημέρωση είναι ανεπαρκής, κι από τη στιγμή που είναι ανεπαρκής η ενημέρωση, όλο αυτό δημιουργεί ένα ντόμινο το οποίο καταλήγει ξανά στην αρχή, δηλαδή στην έλλειψη ορατότητας, και διαιωνίζει το να μένουν ομάδες —εν προκειμένω η ίντερσεξ κοινότητα— στο σκοτάδι.

Βασίλης Θανόπουλος: Πλησιάζοντας στο κλείσιμο, θα ‘θελα να σε ρωτήσω, πώς μπορεί κάποιο άτομο να έρθει σε επαφή με την Intersex Greece;

Φωτεινή Κοκκινάκη: Καταρχάς μπορεί να ψάξει στο διαδίκτυο και να μας βρει ως Intersex Greece. Θα του βγει αμέσως η σελίδα μας, την οποία έχουμε ανεβάσει δημόσια από πέρσι το καλοκαίρι. Απαντάμε σε όλους τους ανθρώπους που μας γράφουνε, κάθε μήνυμα για μας είναι σημαντικό. Η εμπιστοσύνη είναι τρομερά σημαντική. Αλλά και στο Facebook τα μέλη μας είναι ενεργά, οπότε θα μας βρει κι εκεί αν το επιθυμεί.

Βασίλης Θανόπουλος: Εξαιρετικά. Μια κατακλείδα. Τι είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να λέμε όταν μιλάμε για την ίντερσεξ κατάσταση;

Φωτεινή Κοκκινάκη: Το πρώτο πράγμα που πρέπει να λέμε… Καταρχάς, νομίζω ότι το πιο σημαντικό είναι να βγάλουμε από το μυαλό μας αυτό που θεωρείται ως αμιγώς τυπική αρσενική και θηλυκή οντότητα, γιατί δημιουργείται ένα φάσμα το οποίο αποκλείει ομάδες, αποκλείει εν προκειμένω και την Intersex Greece. Πρέπει να φύγουμε από τα στερεοτυπικά κουτάκια τα οποία έχουμε μάθει σε διάφορα σημεία της πορείας μας και να καταλάβουμε ότι τα πράγματα είναι διαφορετικά και είναι ωραίο που είναι διαφορετικά. Έχει πολύ μεγάλη σημασία. Γιατί αν έχουμε τον κόσμο στο μυαλό μας ως δυαδικό, έχουμε μοιραία αποκλείσει τρομερά πάρα πολλά πράγματα.

Βασίλης Θανόπουλος: Πολύ σημαντικό αυτό που μας λες. Φωτεινή, να σε ευχαριστήσουμε πάρα πολύ για τον χρόνο σου και την παρουσία σου.

Φωτεινή Κοκκινάκη: Εγώ ευχαριστώ για όλη την προσπάθεια και σας ευχαριστούμε που μας δώσατε φωνή. Νομίζω, ή μάλλον ξέρω ότι μιλάω εκ μέρους όλης της ομάδας, ότι για μας, κάθε βήμα και κάθε φορά που ανοίγει ένα μικρόφωνο είναι ένα κέρδος. Είναι ένα βήμα πιο κοντά σε αυτό προσπαθούμε να κάνουμε. Οπότε η φιλοξενία σας είναι πάρα πολύ σημαντική για μας.

Βασίλης Θανόπουλος: Μας τιμά αυτό που λες, και θα ήταν καλό να κλείσουμε λέγοντας ότι δεν μπορεί να υπάρξει συμπεριληπτικότητα όσο άτομα εντός και εκτός της κοινότητας αποκλείονται. Ευχαριστούμε πάρα πολύ που μας ακούσετε, θα τα πούμε την επόμενη φορά.

Οι Δυσκολίες και οι Διακρίσεις που αντιμετωπίζουν τα Ίντερσεξ άτομα

Εικόνα σε Μωβ και κίτρινο χρώμα που περιέχει τα τον τίτλο του βίντεο "Οι Δυσκολίες και οι Διακρίσεις που αντιμετωπίζουν τα Ίντερσεξ άτομα", τα άτομα που συμμετέχουν σε αυτό καθώς και τα λογότυπα της Homo Evolution, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Voice Up

Τι σημαίνει ο όρος “Ιντερσεξ” στο ΛΟΑΤΚΙ αρκτικόλεξο και τι δυσκολίες αντιμετωπίζουν τα ίντερσεξ άτομα; Ποιες είναι οι διεκδικήσεις των ίντερσεξ ατόμων και τι διακρίσεις βιώνουν; Τι είναι οι “επεμβάσεις κανονικοποίησης” και για ποιον λόγο πρέπει η ιατρική κοινότητα να ακούσει τα βιώματα των ίντερσεξ ατόμων και να προσαρμοστεί στα νέα επιστημονικά δεδομένα; 

Μέσα από το βίντεο “Οι Δυσκολίες και οι Διακρίσεις που αντιμετωπίζουν τα ίντερσεξ άτομα” του έργου LGBTQI+ Voice Up: Project Greece, ίντερσεξ άτομα αλλά και ειδικοί μας μιλούν για τις πολλαπλές και πολυεπίπεδες διακρίσεις που αντιμετωπίζουν τα ίντερσεξ άτομα, τόσο στην Ελλάδα, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο. 

Ο Λάκης Κανδύλλης, συν-ιδρυτής την ομάδας Intersex Greece, αλλά και ίντερσεξ άτομο, μας μιλάει για το προσωπικό του βίωμα, τις δυσκολίες, αλλά και τις διακρίσεις που ο ίδιος έχει βιώσει, στέλνωντας ταυτόχρονα το δικό του ηχηρό μήνυμα στα ίντερσεξ άτομα που τον ακούνε. Η Ρηνιώ Συμεωνίδου, επίσης συν-ιδρύτρια της ομάδας Intersex Greece, μας μιλάει για τις παραβιάσεις των δικαιωμάτων τον ίντερσεξ ατόμων στην Ελλάδα και στον υπόλοιπο κόσμο και μας αναφέρει την δική της εμπειρία ως μητέρα ενός ίντερσεξ παιδιού.

Για τα απαρχαιωμένα ιατρικά συγγράμματα και την ελλιπή εκπαίδευση στα ζητήματα των ίντερσεξ ατόμων, όπως επίσης και για τις “επεμβάσεις κανονικοποίησης” αλλά και τις κακές πρακτικές στον ιατρικό χώρο, μας μιλάει η Μαιευτήρας Χειρούργος Γυναικολόγος – Επιστημονικός Συνεργάτης Τμήμα Παιδικής & Εφηβικής Γυναικολογίας της 1ης Πανεπιστημιακής κλινικής ΕΚΠΑ, Νοσοκομείο Αλεξάνδρα, Κυριακή Μίγκλη, όπως επίσης και ο Μαιευτήρας – Γυναικολόγος, εξειδικευμένος σε θέματα Παιδικής & Εφηβικής Γυναικολογίας, Aνδρέας Καλαμπαλίκης.

Στο βίντεο εμφανίζεται, επίσης, και ο Executive Director της πανευρωπαϊκής οργάνωσης για τα δικαιώματα των ίντερσεξ ατόμων, Oii Europe, Dan Christian Ghattas, ο οποίος μιλάει για την αναγκαιότητα κατάργησης των απάνθρωπών επεμβάσεων ακρωτηριασμού των γεννητικών οργάνων των ίντερσεξ ατόμων, οι οποίες μέχρι σήμερα είναι αρκετά συνήθης στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Τέλος ο Μίλτος Παύλου, Project Manager της EU LGBTI Survey του Fundamental Rights Agency, παρουσιάζει την σκληρή πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν τα ίντερσεξ άτομα όπως αυτή αποτυπώθηκε στην δεύτερη μεγάλη πανευρωπαϊκή έρευνα για τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, η οποία διεξήχθη σε 30 χώρες, το 2019.

Το βίντεο προέκυψε μετά από ανοιχτή ψηφοφορία, στην οποία συμμετείχαν περισσότερα από δύο χιλιάδες ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα από την Ελλάδα, καθώς και μετά από αντίστοιχη διεργασία σε working groups, στο πλαίσιο του προγράμματος “LGBTQI+ Voice Up: Project Greece”.

To πρόγραμμα έχει ως κεντρικό στόχο την ανάδειξη των βασικών ζητημάτων που απασχολούν τη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα στην Ελλάδα, με σκοπό την περαιτέρω προβολή τους. Ακόμη, στοχεύει στην ενδυνάμωση της φωνής της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, αλλά και στην ευαισθητοποίηση σχετικά με τις προκλήσεις που αυτή αντιμετωπίζει, μέσα από την ανάδειξη των βασικών ζητημάτων που απασχολούν τη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα στην Ελλάδα, αναδεικνύοντας, παράλληλα, τον ρόλο και τη συμβολή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ως ισχυρό της σύμμαχο σ’ αυτήν την προσπάθεια. 

Το “LGBTQI+ Voice Up: Project Greece” υλοποιείται από τη Homo Evolution με τη συγχρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και με την υποστήριξη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την περίοδο 2021-2022.


Η ομάδα του έργου:
Βασίλης Θανόπουλος
Νικόλας Μαλανδράκης
Κλεοπάτρα Οικονομίδου
Μάριος Παπαδόπουλος
Γιάννης Παπαγιαννόπουλος
Νίκος Σοφιανός

Κάμερα: Γρηγόρης Μορίκης
Μοντάζ: Νικόλας Μαλανδράκης
Επιμέλεια: Βασίλης Θανόπουλος, Κλεοπάτρα Οικονομίδου

Ευχαριστούμε για τη συμμετοχή τους:
Ανδρέας Καλαμπαλίκης – Μαιευτήρας – Γυναικολόγος, εξειδικευμένος σε θέματα Παιδικής & Εφηβικής Γυναικολογίας
Λάκης Κανδύλλης – Συν-ιδρύτης Intersex Greece
Κυριακή Μίγκλη – Μαιευτήρας Χειρούργος Γυναικολόγος – Επιστημονικός Συνεργάτης Τμήμα 
Παιδικής & Εφηβικής Γυναικολογίας της 1ης Πανεπιστημιακής κλινικής ΕΚΠΑ, Νοσοκομείο Αλεξάνδρα
Παύλος Μίλτου – EU LGBTI Survey – Project Manager | Fundamental Rights Agency
Ρηνιώ Συμεωνίδου – Συν-ιδρύτρια Intersex Greece
Dan Christian Ghattas – Executive Director | Oii Europe

Υπηρεσίες προσβασιμότητας και υποτιτλισμός: Με Άλλα Μάτια


Σχετικά με την Homo Evolution:

Η Homo Evolution ιδρύθηκε το 2010 σε μια προσπάθεια να συνδυάσει μια κοινή στρατηγική για ΛΟΑΤΚΙ+ πρωτοβουλίες σε θέματα που αφορούν ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα, κουλτούρα και πληροφορίες ταξιδιών. Ο βασικός επιχειρηματικός μας στόχος είναι η εξέλιξη και η προώθηση της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας. Οι συνεργασίες μας με ελληνικές επιχειρήσεις, όπως επίσης και με εθνικούς και διεθνής οργανισμούς της  ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας αποτελούν βασικούς παράγοντες επιτυχίας της αποστολής μας.

Ανακαλύψτε περισσότερα για την Homo Evolution στον ιστότοπο: https://homoevolution.com/


Ευχαριστούμε για τη συμμετοχή και τη συνεργασία την ομάδα Intersex Greece


Χρήσιμοι συνοδευτικοί σύνδεσμοι:

  1. Οδηγοί και ενημερωτικά φυλλάδια από την Intersex Greece: https://intersexgreece.org.gr/resources-library/?_sft_category=odhgoi
  2. Ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (14/2/2019) για τα δικαιώματα των ίντερσεξ ανθρώπων: https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/TA-8-2019-0128_EL.html
  3. Intersex Visibility: https://intervisibility.eu/?lang=el
Μετάβαση στο περιεχόμενο